Szukaj na tym blogu

środa, 22 lutego 2012

Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości - ABC

W ostatnim czasie temat ten stał się wyjątkowo popularny a głównie z jednego małego powodu. Wielu właścicieli działek zdało sobie sprawę z faktu, iż firmy przesyłowe, takie jak np.: zakłady energetyczne, gazowe czy wodociągowe, nigdy nie uregulowały a nawet nie próbowały uregulować kwestii możliwości korzystania z tych terenów a tym samym otworzyły właścicielom furtkę do ubiegania się o odszkodowanie (wynagrodzenia), a także żądać ustanowienia odpłatnej służebności przesyłu.
Głównym celem wprowadzenia tych regulacji do kodeksu cywilnego miała być ochrona interesów właścicieli nieruchomości oraz uregulowanie stanu prawnego wszelkich urządzeń przesyłowych posadowionych na nieruchomościach. Okazuje się bowiem, iż w większości przypadków urządzenia przesyłowe znajdują się na nieruchomościach bez podstawy prawnej. Na mocy wprowadzonej instytucji właściciele obciążonych nieruchomości uzyskali narzędzie umożliwiające skuteczne domaganie się uregulowania stanu prawnego tychże urządzeń, a także dochodzenie wynagrodzenia za korzystanie z ich nieruchomości przez przedsiębiorstwa przesyłowe.

Roszczenia, z którymi może wystąpić właściciel obejmują żądanie:
1.ustanowienia odpłatnej służebności przesyłu na podstawie art. 305[1]- 305[4] k.c.;
2.wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez przedsiębiorstwo przesyłowe na podstawie art. 224-225 k.c.;
3.wykupu nieruchomości przez przedsiębiorstwo przesyłowe w trybie art. 231 § 2 k.c.;
4.usunięcia urządzeń przesyłowych z nieruchomości.

ROSZCZENIE O USTANOWIENIE SŁUŻEBNOŚCI PRZESYŁU
Wnosząc o ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu, właściciel opiera swoje żądanie na przepisie art. 305[1] k.c., zgodnie z którym: "Nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń"
Służebność przesyłu jest zatem prawem rzeczowym polegającym na tym, iż przedsiębiorca zamierzający wybudować lub będący właścicielem urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 (tzw. urządzenia przesyłowe), może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej - nie będącej jego własnością - zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.
Jak wskazuje orzecznictwo Sądu Najwyższego, służebność przesyłu może mieć zastosowanie nie tylko w stosunku do nieruchomości, na których urządzenia przesyłowe już istnieją, ale również do takich, na których przedsiębiorca urządzenia te dopiero zamierza wybudować. Dzięki temu istnieje możliwość objęcia tą regulacją zarówno tzw. zaszłości, jak i zabezpieczenie interesu prawnego właścicieli tych nieruchomości, na których owe urządzenia będą miały powstać w przyszłości. Oznacza to, iż w jednym i drugim przypadku właściciel nieruchomości, na gruncie omawianej instytucji prawa cywilnego, może domagać się od przedsiębiorstwa przesyłowego zawarcia umowy o ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 9 czerwca 2009 r., II CSK 49/2009, LexPolonica nr 2440306

„Korzystanie z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu, nawet realizowane w dobrej wierze, nie wyłącza - o ile nie uczynią tego strony - uprawnienia właściciela do żądania wynagrodzenia.”

Kierując takie roszczenie, bardzo ważne jest ustalenie wysokości wynagrodzenia, jakiego będziemy żądać od przedsiębiorstwa przesyłowego. Szczególnie istotnym jest ustalenie, czy wynagrodzenie to będzie jednorazowe, czy też będzie świadczeniem powtarzającym się, płatnym w ustalonych odstępach czasu.

Głównym „zadaniem” przy szacowaniu wysokości wynagrodzenia będzie przede wszystkim rozróżnienie dwóch kwestii:
1. kiedy urządzenia przesyłowe przeszkadzają w korzystaniu z nieruchomości
2. kiedy urządzenia te w jakiś sposób ograniczają prawo własności.

Pierwsza z opisanych sytuacji wystąpi wówczas, jeżeli np. na nieruchomości stoi kilka słupów elektrycznych wraz z liniami wysokiego napięcia. Drugi przypadek opisuje sytuację gdy głęboko pod powierzchnią ziemi biegnie urządzenie przesyłowe.

Jest to o tyle istotne, iż w pierwszym przypadku należy uwzględnić nie tylko grunt bezpośrednio zajęty przez urządzenia przesyłowe, ale również tzw. strefę ochronną, w obrębie której właściciel nie będzie mógł korzystać z nieruchomości zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem.

Istotnym dla ustalenia wysokości ewentualnego wynagrodzenia będzie relacja zajętej nieruchomości do jej powierzchni całkowitej, a także wpływ urządzeń na zmniejszenie wartości nieruchomości. Przeważnie dla ustalenia wysokości wynagrodzenia koniecznym będzie powołanie biegłego w zakresie wyceny nieruchomości celem oszacowania, jakiej tak naprawdę kwoty możemy się domagać od przedsiębiorstwa przesyłowego.
W przypadku braku porozumienia w kwestii wynagrodzenia, sprawę można skierować na drogę sądową i wówczas o jego wysokości orzeknie sąd, analizując całokształt okoliczności sprawy.

ODSZKODOWANIE ZA BEZUMOWNE KORZYSTANIE Z NIERUCHOMOŚCI

W przypadku, gdy ustalimy, iż urządzenia przesyłowe znajdujące się na działce, zostały na niej posadowione bez podstawy prawnej, obok żądania ustanowienia służebności przesyłu, właściciel takiej nieruchomości może domagać się od przedsiębiorstwa przesyłowego wynagrodzenia często błędnie określanego odszkodowaniem, za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Będzie ono obejmowało okres do czasu uregulowania stanu prawnego nieruchomości, tj. do momentu zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu.
Przygotowując roszczenie o wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości, a także szacując jego wartość, należy mieć na uwadze, dotyczące tej kwestii, orzecznictwo Sądu Najwyższego, na które warto się powoływać w przypadku sporu z przedsiębiorstwem przesyłowym.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 15 września 2005 r., II CK 61/2005, LexPolonica nr 387712

„Podstawą obliczenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości są pożytki cywilne, jakie z tej nieruchomości mogła uzyskać strona powodowa zawierając umowę najmu czy też dzierżawy nieruchomości będącej w takim stanie, w jakim była w okresie, za jaki żąda wynagrodzenia.”

SN uznał, iż wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z cudzej nieruchomości powinno odpowiadać wysokości ewentualnego czynszu za wynajem (dzierżawę gruntu). Kierując powyższe żądanie należy pamiętać również, iż roszczenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości w stosunku do osób fizycznych przedawnia się z upływem lat 10. Oznacza to, iż w przypadku podniesienia przez przedsiębiorstwo przesyłowe zarzutu przedawnienia, wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości będzie obejmowało tylko okres nieprzedawniony - tzn. ostatnie 10 lat a wynika to wprost z brzmienia przepisu 118 k.c.

Art. 118. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości - WZÓR PISMA



Jakiś czas temu obiecałem wam, że omówię pokrótce problematykę związaną z dochodzeniem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez którą przechodzą np. linie energetyczne, instalacje gazowe czy wodociągowe. Poniżej przedstawiam wam wzór przedsądowego wezwania do wypłaty ów wynagrodzenia. W następnym wpisie opiszę z czym to się wiąże. Pozdrawiam

WZÓR PISMA

………………, dnia …………. r.

Imię i nazwisko
właścicieli działki zgodnie z informacją
znajdująca się w Księdze Wieczystej

dokładny adres nieruchomości



Zakład Energetyczny
adres


Będąc właścicielem nieruchomości składającej się z …… działek o numerach …, wpisanych odpowiednio do Księgi Wieczystej pod numerem …, położonej w miejscowości ……………, przy ul. ……………, wnoszę o wypłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z przedmiotowej nieruchomości.

Na przedmiotowej nieruchomości znajdują się urządzenia przesyłowe w postaci słupów energetycznych a nadto przez nieruchomości przechodzi linia przesyłowa o mocy …. kV, której są Państw właścicielem.

Wskazane powyżej urządzenia zajmują łącznie … metrów powierzchni mojej działki. Na wielkość tą składają się łącznie:
- długość linii energetycznej przechodzącej przez działki - … metrów
- odległość od linii energetycznej do najbliższej drogi - … metrów
- szerokość pasa energetycznego dla linii … kV - … metrów
- szerokość drogi dojazdowej do pasa energetycznego – 2,5 metra

Powyższe urządzenia uniemożliwiają mi prawidłowe i swobodne użytkowanie powyższych działek zgodnie z ich przeznaczeniem budowlanym jak i charakterem rekreacyjnym.

Zarówno ……… jak i jego poprzednik nie zawarł ze mną żadnej umowy, na mocy której otrzymywałabym stosowne wynagrodzenie za korzystanie przez ……… z siedzibą w ……… przy ul. ……… z mojej nieruchomości.

Z tych też względów, opierając się na przesłankach zawartych w Kodeksie cywilnym (Dz.U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz posiłkując się zapisami art. 224 oraz 225 przedmiotowego aktu prawnego, żądam od …………… z siedzibą w ………… przy ul. ………………… wypłaty stosownego wynagrodzenia w kwocie ……… złotych (słownie: …………………………) za bezumowne korzystanie z mojej nieruchomości w okresie od ……… roku, to jest w okresie ostatnich 10 lat poprzedzających datę niniejszego pisma. Okres dziesięcioletni określony został w oparciu o art. 117 oraz 118 Kodeksu cywilnego.

Kwotę żądanego wynagrodzenia ustalona została na podstawie ogólnie przyjętych zasad wyliczania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości, przez które przebiegają urządzenia przesyłowe, co ostatecznie dało kwotę …………… złotych rocznie, czyli ……………. złotych za okres ostatnich 10 lat.

W przypadku jeżeli zgadzają się Państwo na zaproponowane przeze mnie warunki finansowe, proszę o potwierdzenie ów stanowiska w ogólnie przyjętej formie pisemnej. Równocześnie wzywam Państwa do przystąpienia do negocjacji zmierzających do ustalenia wspólnego stanowiska i wysokości przedmiotowego wynagrodzenia oraz zawarcia stosownej umowy.

W przypadku nie otrzymania od Państwa pozytywnej odpowiedzi na niniejsze pismo, w nieprzekraczającym terminie … miesięcy od dnia otrzymania niniejszego pisma, wystąpię w celu dochodzenia swoich roszczeń na drogę sądową.


Z poważaniem
…………………………

czwartek, 16 lutego 2012

Skarga na stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia



Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest tworem stosunkowo młodym gdyż do procedury cywilnej wprowadzona zastała 22 grudnia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), a weszła w życie 6 lutego 2005 r.

Skarga jak jej nazwa wskazuje jest specjalnym procesowym środkiem prawnym, którego głównym celem jest stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie sądu przeważnie II instancji, jest niezgodne z prawem. Powszechnie przyjmuje się, iż skarga ta jest samodzielnym i autonomicznym instrumentem badania legalności działalności jurysdykcyjnej sądów powszechnych, służącym jednostce zamierzającej dochodzić od państwa wynagrodzenia za szkody, o których mówi w art. 77 Konstytucji.

Tym samym uwzględnienie czy też przyjęcie skargi a co za tym idzie stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie jest niezgodne z prawem, stwarza możliwość dochodzenia od państwa odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez wydanie zaskarżonego orzeczenia.

Powyżej wspomniałem, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje przeważnie od orzeczeń sądu II instancji. W wyjątkowych wypadkach dopuszczalne będzie zaskarżenie prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd I instancji a odnosić będzie się to do przyczyn niezgodności z prawem orzeczenia oraz powodów, dla których strona nie skorzystała z możliwości jego zaskarżenia (post. SN z 29 listopada 2006 r., sygn. akt II CNP 85/06).

Niezwykle istotnym jest, iż możliwość wniesienie skargi ukierunkowane jest wyłącznie w stosunku do orzeczeń wydanych przez sądy powszechne w sprawach cywilnych, a zatem skargą przewidzianą w tym przepisie nie można zaskarżyć prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych ani orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. Stosowne postanowienie w tej kwestii wydał Sąd Najwyższy w 26 października 2006 r., sygn. akt I CNP 55/06, LexPolonica nr 1265182. Dopuszczalna natomiast będzie skarga od prawomocnego wyroku sądu orzekającego w kwestii powództwa cywilnego w postępowaniu karnym z zastrzeżeniem dla wyroków uwzględniających lub oddalających powództwo.

Skargi rozpoznaje Sąd Najwyższy w Izbie Karnej zgodnie z § 29 ust. 1 załącznika do uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z 1 grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego).

Orzeczenie Sądu Najwyższego odmawiające przyjęcia skargi do rozpoznania albo oddalające skargę jest z punktu widzenia art. 417[1] § 2 k.c. równoznaczne z orzeczeniem oddalającym skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia albo odmawiającym przyjęcia jej do rozpoznania.
Z kolei orzeczenie uwzględniające skargę kasacyjną otwiera drogę do ponownego rozpoznania sprawy w trybie art. 415 lub przez Sąd Najwyższy. Stosując zapis art. 415, sąd orzeka o zwrocie spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia lub o przywróceniu stanu poprzedniego. Tym też sposobem dochodzi do pełnego lub częściowego naprawienia szkody przez co możliwe jest dochodzenie naprawienia szkody od Skarbu Państwa w osobnym procesie.

Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów SN z 26 października 2005 r., sygn. akt III BZP 1/05, LexPolonica nr 390120 oraz postanowieniem SN z 12 lipca 2005 r., sygn. akt I CNP 1/05, LexPolonica nr 396637 skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, przysługuje od orzeczeń, które stały się prawomocne począwszy od dnia 1 września 2004 r.

W art. 424[5] § 1 znajdziecie elementy składowe skargi, które bezwzględnie musi zawierać. Są to:
1) oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono, stosując art. 4241 § 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.

Ponadto w myśl § 2 skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego.

Do skargi, oprócz jej odpisów dla uczestniczących w sprawie osób, konieczne jest dołączenie dwa odpisów przeznaczonych do akt Sądu Najwyższego.

Na wniesienie skargi macie 2 lata. Na wszelki wypadek uświadomcie o tym fakcie swoich klientów gdyż mogą się zdziwić jeśli sprawa, o której zdążą już zapomnieć wrócić do obiegu.

wtorek, 7 lutego 2012

Zapraszam wszystkich czytelników na Facebooka

Jako że idziemy z duchem czasu a większość z was częściej można spotkać właśnie na facebooku zapraszam wszystkich do polubienia podstrony przedmiotowego bloga właśnie na wskazanym portalu społecznościowym.

Wystarczy, że wpiszecie w wyszukiwaniu adres bloga salus-populi-suprema-lex-esto.blogspot.com/

Jeszcze raz zapraszam i do zobaczenia.

Sprostowanie, uzupełnienie i wykładnia wyroku w procedurze cywilnej część 3


W ostatnim czasie omówiłem problematykę sprostowania (350 k.p.c.) i uzupełniania wyroku (351 k.p.c.). Tym samym aby zakończyć ów temat, przedstawię wam w kilku słowach czym jest wykładnia wyroku. Życzę miłej lektury.

Wykładni wyroku dokonuje wyłączne sąd, który wydał „problematyczny w swej treści” wyrok. Nie ma ograniczeń co do tego, który z Sadów może dokonywać wykładni. Tym samym wykładni podlegają wyroki sądów I instancji, a także wyroki sądów odwoławczych.

Powszechnie przyjmuje się, że wykładnia może dotyczyć również i postanowień, nie tylko tych, które rozstrzygają co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym, ale także postanowień regulujących kwestie formalne.

Dokonanie wykładni wyroku nie jest ograniczone żadnym terminem. Ponadto wykładni podlega zarówno sama sentencja wyroku, jak i jego uzasadnienie. (postanowienie SN - Izba Cywilna z dnia 16 lutego 2006 r.; sygn. akt I CK 132/2005; LexPolonica nr 2794829 – „Konieczność dokonania wykładni wyroku zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, mogący budzić wątpliwości odnośnie do zawartego w nim rozstrzygnięcia zakresu wynikającej z niego powagi rzeczy osadzonej lub też sposobu jego wykonania. Wykładni podlega zarówno sentencja wyroku jak i jego uzasadnienie”)

Z koniecznością złożenia wniosku o dokonania wykładni wyroku spotkacie się wówczas, gdy jego treść (wyroku) będzie sformułowana w tak niejasny sposób, że próba jego rozszyfrowania na własną rękę może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powstałej powagi rzeczy osądzonej czy też sposobu jego wykonania.

Wykładni wyroku może dokonać sąd z urzędu. Jednakże wniosek o wykładnię wyroku (wzór zamieszczam poniżej) może złożyć także strona i inne podmioty biorące udział w postępowaniu (postanowienie SN z 3 czerwca 1966 r., sygn. akt II CZ 75/66, LexPolonica nr 314762).

Samo rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści wyroku zapada w formie postanowienia i może być ono wydane na posiedzeniu niejawnym. Tym samym w momencie wydania postanowienia na posiedzeniu niejawnym, ów postanowienie wyjaśniające wszystkie wątpliwości rozstrzygnięcia zawartego w wyroku doręczane są z urzędu stronom postępowania zgodnie z treścią art. 357 § 2 k.p.c. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27 maja 1994 r.; I ACz 189/94; LexPolonica nr 305339)

Orzecznictwo:

1. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 14 listopada 2007 r. II CSK 93/2007 LexPolonica nr 2547474 - Nie ma podstaw do dokonania wykładni, gdy wątpliwości budzi nie treść wyroku, a skutki prawne jakie wywołuje.
2. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 stycznia 1998 r.; III AO 25/97; LexPolonica nr 333385 - Wniosek o wykładnię wyroku nie może zmierzać do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów, ani do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania.

WZÓR

Warszawa, dnia ……………… r.
Sąd Rejonowy
dla m.st. Warszawy
w Warszawie
Wydział … Cywilny
Powód: ………………
Pozwany: ……………
Sygn. akt ……………………

Wniosek o wykładnię wyroku

Wnoszę o wykładnię wyroku Sądu Rejonowego ……………… w Warszawie z dnia ……………… r., sygn. akt ………………… zobowiązującego pozwanego do ………………, poprzez określenie ………………………….

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia …………… r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie nakazał pozwanemu zapłatę …………… na rzecz powoda.
…………………………………… (tutaj musicie wskazać co waszym zdaniem podlega wykładni i krótko to uzasadnić).
W tym stanie rzeczy wniosek jest uzasadniony.
……………………

Załączniki:
- odpis wniosku

piątek, 3 lutego 2012

Sprostowanie, uzupełnienie i wykładnia wyroku w procedurze cywilnej część 2



Zgodnie z treścią art. 351 § 1 każda ze stron, jeżeli uzna to za stosowne, może przedłożyć w sądzie wniosek o uzupełnienie wyroku. Czynność ta jest konieczna głównie z uwagi na to, że uzupełnienie wyroku może nastąpić wyłącznie na wniosek. Oznacza to, że sąd z urzędu nigdy nie uzupełnia swoich orzeczeń.

Jak już wspominałem stosowany wniosek może zgłosić każda strona postępowania ale prawo takie przysługuje również interwenientom ubocznym, prokuratorowi, organizacji społecznej, inspektora pracy i rzecznik konsumentów, oczywiście jeżeli biorą czynny udział w toczącym się postępowaniu.

W myśl przywołanego powyżej przepisu wniosek o uzupełnienie wyroku można zgłosić w terminie dwóch tygodni od ogłoszenia lub doręczenia wyroku. Termin ten biegnie od dnia ogłoszenia wyroku i jedynie w wypadkach, w których jego doręczenie następuje z urzędu, biegnie od dnia doręczenia. W wypadkach gdy doręczenie wyroku następuje na wniosek, termin do zgłoszenia wniosku liczy się od dnia ogłoszenia wyroku.

Wniosek o uzupełnienie wyroku można zgłosić wtedy, gdy sąd nie orzekł o całości żądania, np. tylko o jego części, nie wypowiadając się o dalszej jego części, jak również wtedy, gdy sąd orzekł tylko co do niektórych z roszczeń dochodzonych w pozwie, pozostawiając jedno lub kilka bez rozstrzygnięcia. Uzupełnienie wyroku może nastąpić także w wypadkach, w których sąd nie rozstrzygnął powództwa w stosunku do wszystkich współuczestników procesu

Na uwagę zasługuje fakt, iż zgodnie z wyrokiem SN z 4 listopada 1966 r., sygn. akt II PR 436/66, LexPolonica nr 314741 w przypadku nie złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku w wyznaczonym terminie strona może wytoczyć powództwo dotyczące nierozstrzygniętej części roszczenia lub nierozstrzygniętych żądań.

Ważne jest, iż zgodnie z art. 351 § 3, orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w postaci wyroku - wyrok uzupełniający, a jedynie decyzje dotyczące wyłącznie kosztów postępowania lub rygoru natychmiastowej wykonalności mają formę postanowień.

Wyrok uzupełniający może być wydany jedynie przez sędziów, przed którymi odbyła się rozprawa poprzedzająca bezpośrednio wydanie tego wyroku; nie muszą to być więc koniecznie sędziowie, którzy wydawali wyrok ulegający uzupełnieniu.

Zgodnie z orzeczeniem SN z 12 września 1973 r., sygn. akt III CZP 47/73, LexPolonica nr 310862 uzupełnienie wyroku w zakresie kosztów procesu może nastąpić wyłącznie w tym samym składzie, w jakim był wydawany wyrok.


WZÓR

Warszawa, dnia ……………… r.

Sąd Rejonowy
dla m.st. Warszawy
w Warszawie
Wydział I Cywilny

Powód: …………………
Pozwany: ……………………
Sygn. akt ………………

Wniosek o uzupełnienie wyroku

Wnoszę o uzupełnienie wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia ………………… r. sygn. akt …………… poprzez nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

Uzasadnienie

W wyroku z dnia ……………… r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie nie orzekł o nadaniu ów wyrokowi w pkt I rygoru natychmiastowej wykonalności, pomimo tego, że pozwany uznał żądanie pozwu.

Z tych względów wniosek jest zasadny.
...................................

Załączniki:
- odpis wniosku

czwartek, 2 lutego 2012

Sprostowanie wyroku w procedurze cywilnej (art 350 kpc)



Zdarza się i tak, że „Pan i Władca” jakim jest Sędzia przedstawiając swój wywód twórczy w kwestii sprawy która nas interesuje lub też bezpośrednio dotyka, popełni błąd czy też tak wyrazi swoją opinię, że nikt poza nim samym nie wie o co mu chodziło. Zdarza się też i tak, że sam Sąd nie wie o co mu tak naprawdę chodzi ale nie wypada przyznawać się do własnej winy. No cóż, zdarza się. Przecież mylić się jest rzeczą ludzką.

W tym celu łaskawi ustawodawcy dali nam instytucję Sprostowania, uzupełnienia i wykładni wyroku, które pokrótce omówię.

Sprostowanie wyroku

Zgodnie z art. 350 § 1 k.p.c. dopuszcza się możliwość dokonania korekty wyroku poprze jego sprostowanie bezpośrednio z urzędu przez sąd. Czynność ta powinna nastąpić bezpośrednio wówczas gdy sąd stwierdzi konieczność dokonania takich poprawek. Pamiętajmy jednak, że zgodnie z wyrokiem SN z 13 stycznia 2005 r., sygn. akt III CK 155/04, LexPolonica nr 372507 sprostowanie wyroku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Jako, że czynność ta nie jest jednostronna stosowny wniosek o sprostowanie może złożyć również strona. Wówczas zgodnie z orzeczeniem SN z 15 kwietnia 1982 r., sygn. akt I PZ 7/82, LexPolonica nr 312645 wniosek taki wymagać będzie rozpoznania i w razie nieuzwględnienia podlegać będzie oddaleniu.

Pamiętajmy również, co w mojej ocenie jest istotne, że sprostowanie wyroku nie jest ograniczone żadnym terminem (orzeczenie SN z 29 maja 1970 r., sygn. akt CR 321/70) tak więc może składać stosowne wnioski nie licząc się z upływem czasu od wydania wyroku.

Czynność sprostowania wyroku dotyczy bezpośrednio i wyłącznie omyłek i błędów sądu. Tym samym nie prostuje się wyroku, gdy jego błąd jest następstwem omyłki strony a w żadnym wypadku sprostowanie nie może polegać na wskazaniu nowego oznaczenia stron postępowania.

Jak już wspominałem wcześniej sprostowanie nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Tym samym nie podlega sprostowaniu nawet oczywisty błąd w zastosowaniu przepisu prawa materialnego. Ponadto nie można w wyniku stosowania art. 350 doprowadzić do merytorycznej zmiany orzeczenia. Tak więc tryb sprostowania przewidziany w przedmiotowym artykule służy wyłącznie do usuwania z tekstu orzeczenia niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek, a nie do naprawy poważniejszych wad orzeczenia (postanowienie SN z 31 stycznia 2007 r., sygn. akt II CSK 314/06).

W myśl zapisu z art. 350 § 2 postanowienie o sprostowaniu wyroku Sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym jak i na samej rozprawie. Niemniej jednak, jeżeli postanowienie o sprostowaniu, zostało wydane na posiedzeniu niejawnym, wówczas sąd zobowiązany jest je uzasadnić i doręczyć obu stronom. Stosowną informację o sprostowaniu wyroku umieszcza się na jego oryginale. Stosowną wzmiankę Sąd powinien umieścić również na tych wypisach wyroku, które strony już otrzymały.

Na postanowienie sądu I instancji dotyczące sprostowania wyroku zgodnie z zapisem art. 394 § 1 pkt 8 przysługuje zażalenie a stosowną opłatę nalicza się zgodnie z art. 19 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

WZÓR

Warszawa, dnia ………………… r.

Sąd Rejonowy
dla m.st. Warszawy
w Warszawie
Wydział … Cywilny
Powód: ……………….
Pozwana: ……………….
Sygn. akt ……………………

Wniosek powoda o sprostowanie wyroku

Wnoszę o sprostowanie w sentencji wyroku Sądu Rejonowego …………… z dnia …………… r. oczywistej omyłki rachunkowej przez zastąpienie kwoty ………… zł, zasądzonej od pozwanego ……………… na rzecz powoda ………………, kwotą …………… zł.
Zarazem wnoszę o zamieszczenie sprostowania na doręczonym mi wypisie wyroku.

Uzasadnienie

Sąd, zasądzając od pozwanego na moją rzecz kwotę ………… zł, dopuścił się oczywistej omyłki rachunkowej. W uzasadnieniu wyroku sąd wyszczególnił kwoty, które uznał za uzasadnione z tytułu dochodzonego odszkodowania. Suma zasądzonych kwot łącznie wynosi ……………… zł. Natomiast na skutek oczywistej omyłki w sentencji wyroku ustalono należną mi kwotę na …………… zł.
Wniosek o sprostowanie wyroku zatem jest uzasadniony i konieczny.

…………………