Mediacja w postępowaniu cywilnym (183[1] – 183[15] k.p.c.)

Przepisy regulujące mediację w sprawach cywilnych wprowadzone zostały do porządku prawnego ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1438).
Powszechnie mediacja określana jest jako alternatywna „forma” rozwiązywania sporów cywilnych w odniesieniu do sądowego postępowania cywilnego. Celem prowadzenia mediacji jest dążenie do odciążenia sądownictwa państwowego. Pamiętać jednak należy, że mediacja nie jest alternatywą samą w sobie dla postępowania sądowego, ale dodatkowym sposobem dla rozwiązania sporu cywilnoprawnego. Wprowadzenie tych przepisów pozwoliło uprościć dochodzenie roszczeń w sprawach cywilnych oraz udzieliło ochrony prawnej wszystkim podmiotom, które zdecydują się wybrać ten sposób dochodzenia roszczeń.

Przyjmuje się, że na drodze postępowania mediacyjnego może być rozwiązany każdy spór cywilnoprawny, występujący w sprawie, w której dopuszczalne jest zawarcie ugody. Oprócz ogólnej regulacji określającej w art. 10 k.p.c. zakres spraw, które mogą być skierowane do mediacji, szczególne przepisy dotyczą mediacji w sprawach rodzinnych i opiekuńczych oraz w postępowaniu nieprocesowym. Postępowanie mediacyjne może się toczyć w takich sprawach cywilnych, których charakter zezwala na zawarcie ugody, a więc nie tylko w sprawach majątkowych, ale i niemajątkowych, w których zawarcie ugody jest dopuszczalne.

„art. 10 k.p.c. - W sprawach, w których zawarcie ugody jest dopuszczalne, sąd powinien w każdym stanie postępowania dążyć do ich ugodowego załatwienia. W tych sprawach strony mogą także zawrzeć ugodę przed mediatorem”

Powszechnie przyjmuje się, że wprowadzenie mediacji stało się szczególnie użyteczne w sprawach gospodarczych, w których najczęściej ugodowe rozwiązanie sporu między stronami ma istotne znaczenie dla dalszej efektywnej współpracy stron, oraz w sprawach rodzinnych, gdzie bezstronność mediatora i poufność prowadzonych negocjacji ma szczególne znaczenie dla stron.

Regulacja mediacji w Kodeksie ma w zasadzie charakter uniwersalny, tzn. jest jednolita dla wszystkich spraw cywilnych, w których jest dopuszczalna. De facto ustawa nie przewidziała odrębności postępowania mediacyjnego w zależności od rodzaju spraw. Wyjątkiem może być jedynie postępowanie dla spraw małżeńskich, rodzinnych i opiekuńczych.

Ustawa sama w sobie nie zawiera definicji mediacji. Dlatego też może to wywołać trudności w interpretacji przepisów jej dotyczących. W praktyce często się zdarza, że jest ona mylona z innymi postępowaniami służącymi polubownemu zakończeniu sporu. Dotyczy to zwłaszcza arbitrażu, koncyliacji, postępowania pojednawczego.

Pamiętajmy też, że mediacja nie jest procesem jednorodnym. Powszechnie możemy wyróżnić dwa typy czy też rodzaje mediacji:
1. w którym mediator pomaga stronom w rozwiązaniu ich sporu i dojściu do ugody, wykorzystując rozwiązania proponowane przez strony.
2. w tym przypadku chodzi o tzw. mediacja ewaluatywna, w której mediator ocenia sytuację prawną stron, przewiduje rozstrzygnięcie sądu i aktywnie pomaga stronom w zawarciu ugody, a nawet proponuje im sposób lub sposoby rozwiązania sporu.

Wkroczenie na drogę mediacji jest czynnością dobrowolną, a więc samo w sobie nie ogranicza prawa do sądu. Także w razie przekazania sprawy przez sąd do mediacji bez zgody stron nie traci ona dobrowolnego charakteru, a strony w żadnym wypadku nie mają obowiązku zawarcia ugody przed mediatorem.

WZÓR

Postanowienie o skierowaniu stron do mediacji

Sygn. akt ……………
Postanowienie
Dnia ……………

Sąd Rejonowy w ……………………
Wydział Cywilny

w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR ………………….
Protokolant: ………………

po rozpoznaniu w dniu …………r. w …………..
na posiedzeniu niejawnym / rozprawie

sprawy z powództwa ……………………………
przeciwko ………………
o ……………

postanowił:
I. skierować strony do mediacji;
II. wyznaczyć mediatora w osobie ........................... (imię, nazwisko) upoważniając go do zapoznania się z aktami niniejszej sprawy;
III. wyznaczyć czas trwania mediacji na okres do ………….

O czym warto pamiętać !!!

Mediacja jest instytucją zmierzającą do zawarcie ugody między stronami. Sąd po zapoznaniu się z tematyką sprawy, mając przekonanie, że rokuje ona co do kwestii możliwość zawarcia przez strony ugody, może skierować strony do mediacji. Niemniej jednak, pomimo istotnej roli sądu, wiele czynników jest zależnych w instytucji mediacji od woli stron, i tak:
- sąd wyznacza osobę mediatora według swojego uznania, jednakże strony mogą wybrać innego mediatora,
- sąd wyznacza okres mediacji (do miesiąca czasu – zgodnie z art. 183[10]), ale strony mogą wydłużyć ten termin na zgodny wniosek,
- sąd upoważnia mediatora do zapoznania się z aktami sprawy, ale jedynie wtedy, gdy wyrażą na to zgodę wszystkie strony,
- sprawa może zostać skierowana przez sąd do mediacji aż do zamknięcia pierwszego posiedzenia wyznaczonego na rozprawę. Po tym okresie skierowanie do mediacji może się odbyć jedynie na zgodny wniosek stron,
- mediacji nie prowadzi się, jeżeli strona w terminie tygodnia od dnia ogłoszenia lub doręczenia jej postanowienia o skierowaniu do mediacji nie wyraziła zgody na mediację,
- przewodniczący wyznacza rozprawę po upływie terminu do zakończenia mediacji, a przed jego upływem, jeżeli choć jedna ze stron oświadczy, że nie wyraża zgody na mediację.
Skierowanie do mediacji następuje tylko raz w toku postępowania.

WZÓR

Umowa o mediację

zawarta dnia ................. w .................. między ..................... z siedzibą w ................., reprezentowanym przez ...................., zwanym dalej ………………., a
..................... z siedzibą w ................., reprezentowanym przez ...................., zwanym dalej ……………..
§ …
Przedmiotem niniejszej umowy jest wyrażenie przez Strony zgody na przeprowadzenie mediacji - na warunkach określonych w niniejszej umowie - w sporze między Stronami, zwanym dalej sporem, powstałym na tle realizacji zawartej między Stronami umowy ………… z dnia ...................., w zakresie roszczeń określonych szczegółowo w załączniku do niniejszej umowy, stanowiącym jej integralną część.
§ …
Strony wyrażają zgodę na przeprowadzenie mediacji przez Pana/Panią..............................., zam. w ...................., zwanego/zwaną dalej Mediatorem.
W terminie ............ dni (liczba dni) od dnia zawarcia niniejszej umowy Strony wystąpią wspólnie do Mediatora z wnioskiem o przeprowadzenie mediacji. W przypadku odmowy przeprowadzenia mediacji przez Mediatora Strony uzgodnią inną osobę, do której skierują wniosek o przeprowadzenie mediacji. W sytuacji, gdy osoba uzgodniona w drugiej kolejności odmówi przeprowadzenia mediacji, Strony nie będą ponawiać próby odbycia mediacji z własnej inicjatywy, z tym, że w przypadku skierowania sporu na drogę postępowania sądowego zobowiązują się złożyć w sądzie zgodny wniosek o przeprowadzenie mediacji.
§ …
Strony zobowiązują się ponosić w równych częściach koszty przeprowadzenia mediacji, w szczególności koszty należnego Mediatorowi wynagrodzenia oraz zwrotu poniesionych przez niego wydatków związanych z przeprowadzeniem mediacji. Wysokość należnego Mediatorowi wynagrodzenia, po uprzednim jej uzgodnieniu między Stronami, zostanie określona w odrębnej umowie, którą Strony zobowiązują się wspólnie zawrzeć z Mediatorem niezwłocznie po wyrażeniu przez Mediatora zgody na przeprowadzenie mediacji.
§ …
Wszelkie zmiany niniejszej umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem jej nieważności.
§ 5
Niniejsza umowa została sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze Stron.
............................. ............................


Mediacja może być prowadzona przed wszczęciem postępowania, a za zgodą stron także w toku sprawy. Skierowanie stron do mediacji przez sąd może nastąpić jedynie po wszczęciu postępowania.

Jeżeli umowę o mediację strony zawrą po wszczęciu postępowania sądowego lub po wszczęciu postępowania przystąpią do mediacji, sąd nie powinien wyznaczać posiedzeń sądowych, a w razie wyznaczenia rozprawy, powinien ją na zgodny wniosek stron odroczyć.

Ze względu na dobrowolny charakter mediacji zawarcie umowy o mediację nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy przez sąd w postępowaniu cywilnym.
Jeżeli jednak strony przed wszczęciem postępowania sądowego zawarły umowę o mediację, sąd skieruje strony do mediacji, jeżeli pozwany zgłosi odpowiedni zarzut przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy.

Usytuowanie przepisów o mediacji w dziale dotyczącym postępowania przed sądami I instancji nie oznacza, że za zgodą stron mediacja nie może być prowadzona także w toku postępowania przed sądem II instancji. Strony zatem mogą dojść do porozumienia i zawrzeć ugodę przed mediatorem aż do czasu zamknięcia postępowania przed sądem II instancji, a sąd II instancji może skierować strony do mediacji do zamknięcia pierwszego posiedzenia wyznaczonego na rozprawę.

Postępowanie w sprawach ze stosunków między rodzicami a dziećmi (453-458 k.p.c.)

Ostatnio zajmowaliśmy się tematyką postępowania w sprawach małżeńskich a w szczególności kwestią unieważnienia małżeństwa, ustalenia istnienia lub nieistnienia małżeństwa czy też rozwodu lub separacji na żądanie jednego z małżonków.

Tym razem skupimy się na stosunkach między rodzicami a dziećmi tj.:
- ustaleniu lub zaprzeczeniu pochodzenia dziecka,
- ustaleniu bezskuteczności uznania ojcostwa,
- rozwiązaniu przysposobienia.

Rzeczowo właściwe do rozpoznania spraw o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka, o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa oraz o rozwiązanie przysposobienia są Sądy Rejonowe.

Sprawami o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka są sprawy:
- o ustalenie lub zaprzeczenie macierzyństwa (art. 611[6] k.r.o.),
- o zaprzeczenie ojcostwa (art. 63, 69 i 70 k.r.o.)
- o sądowe ustalenie ojcostwa (art. 84 k.r.o.).

Ważnym jest, iż sprawy zaliczone do tego rodzaju postępowania odrębnego nie mogą być łączone z innymi sprawami nadającymi się do postępowania zwykłego, chyba że ustawa na to wyraźnie zezwala.

WZÓR

Pozew o rozwiązanie przysposobienia

Przedstawiając pełnomocnictwo powoda, wnoszę o:
1) rozwiązanie przysposobienia ………………, urodzonego w dniu ……………… r. w ……………, przez powoda ………………, orzeczonego postanowieniem Sądu Rejonowego w ……………… z dnia ……………… r., sygn. akt …………………;
2) zakazanie pozwanemu używania nazwiska powoda ……………;
3) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozew o zaprzeczenie ojcostwa

Wnoszę o:
1) ustalenie, że pozwany ………………, urodzony przez pozwaną ………… w …………… w dniu ……………… r., nie jest synem powoda ……………… urodzonego w dniu …………………… r.,
2) zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozew o zaprzeczenie macierzyństwa

Wnoszę o:
1) ustalenie, że małoletni …………, urodzony …………… r. w …………, którego akt urodzenia sporządzony został w Urzędzie Stanu Cywilnego w …………… z numerem …………, nie jest synem pozwanej ………………, urodzonej ……………… r.;
2) zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

Postępowanie w sprawach małżeńskich (425-452 k.p.c.)

Postępowanie to nie należy do szczególnie skomplikowanych. Szczegółowy zakres działań określa tutaj art. 425 k.p.c.
W postępowaniu w sprawach małżeńskich mogą być rozpoznawane wyłącznie te sprawy, które dotyczą:
- unieważnienia małżeństwa,
- ustalenia istnienia lub nieistnienia małżeństwa
- rozwodu lub separacji na żądanie jednego z małżonków.
Ich rozpoznanie w tym trybie jest obligatoryjne. Zasadniczo w postępowaniu tym rozpoznawane są niemajątkowe sprawy małżeńskie. W procesie o rozwód lub o separację i o unieważnienie małżeństwa rozstrzygane są również sprawy dotyczące zaspokojenia potrzeb rodziny i o alimenty zarówno między małżonkami, jak i między nimi a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi, oraz sprawy dotyczące pieczy nad dziećmi i wspólnego mieszkania małżonków.

Do spraw o ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa należą przede wszystkim sprawy o ustalenie, że dane małżeństwo nie zostało zawarte zgodnie z art. 1 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dotyczą one również spraw dot. ustalenia, że małżeństwo zostało unieważnione lub orzeczono rozwód. Powództwo o ustalenie nieistnienia małżeństwa powinno być oparte na twierdzeniu, że małżeństwo, co do którego akt małżeństwa został sporządzony, nie zostało zawarte z powodu braku przesłanek wymaganych w art. 1 k.r.o.

Inaczej niż w większości spraw rozpoznawanych w procesie cywilnym, gdzie z reguły stronie stosunku materialnego może być przypisana odpowiednia rola procesowa, w sprawach małżeńskich zarówno powodem, jak i pozwanym może być każde z małżonków, w zależności od tego, które z nich pierwsze zdecyduje się na wytoczenie powództwa.

WZÓR

Pozew o ustalenie nieistnienia małżeństwa

Wnoszę o:
I. Ustalenie nieistnienia małżeństwa powoda ……………………… i pozwanej ……………, którzy dnia ……………… r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w …………… jednocześnie obecni złożyli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński (akt małżeński nr ....................).
II. Zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozew o ustalenie istnienia małżeństwa

Wnoszę o:
I. Ustalenie istnienia małżeństwa powódki ……………… i pozwanego …………, którzy dnia ……………… r. przed ………………… złożyli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński.
II. Zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozew o rozwód

Wnoszę o:
I. Rozwiązanie przez rozwód z zaniechaniem orzekania o winie małżeństwa powoda ……… z powódką …………… zawartego dnia ……………… r. przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w ……………… (nr aktu małżeństwa .....................).
II. Zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie uproszczone (505[1] – 505[14] k.p.c.)

Jeżeli dotychczas uważaliście, że postępowanie nakazowe i upominawcze jest skomplikowane to dla odmiany tym razem opiszę coś łatwego ;)

W odróżnieniu od obu wcześniej opisywanych postępowań odrębnych, to postępowanie uproszczone zgodnie z treścią art. 505[1] k.p.c. należy wyłącznie do właściwości sądów rejonowych.
Będzie ono miało zastosowanie do spraw:
1) o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty,
2) o zapłatę czynszu najmu lokali mieszkalnych i opłat obciążających najemcę oraz opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej bez względu na wartość przedmiotu sporu.

Pozew, odpowiedź na pozew, sprzeciw od wyroku zaocznego i pismo zawierające wnioski dowodowe wnoszone w postępowaniu uproszczonym powinny być sporządzone wyłącznie na urzędowych formularzach. Mówi o tym wprost art. 505[2] k.p.c. W przypadku jeżeli nie dochowamy tego wymogu to zgodnie z treścią art. 130[1] § 1[1] i 2 przewodniczący wezwie stronę do jego poprawienia lub uzupełnienia w terminie tygodniowym, przesyłając złożone pismo. Wezwanie będzie a przynajmniej powinno wskazywać wszystkie braki pisma oraz zawierać pouczenie o skutkach niezastosowania się do tego wezwania. W razie bezskutecznego upływu terminu lub ponownego złożenia pisma dotkniętego brakami przewodniczący zarządzi zwrot pisma. Sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty oraz sprzeciw od nakazu zapłaty sąd odrzuca.
W myśl art. 505[3] § 1 k.p.c. za pomocą jednego pozwu można dochodzić tylko jednego roszczenia. Możliwość połączenia kilku roszczeń w jednym pozwie jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wynikają one z tej samej umowy lub umów tego samego rodzaju. W przypadku gdy naruszymy tą zasadę i połączymy w jednym pozwie kilka roszczeń, przewodniczący zarządzi jego zwrot, stosując się do zapisu art. 130[1] k.p.c. w zw. z art. 505[3] § 2 k.p.c.

Zwiększając formalizm postępowania uproszczonego wyraźnie ograniczono czas podnoszenia zarzutów i powoływania okoliczności faktycznych w sprawie. Tym samym, okoliczności faktyczne zarzuty i wnioski dowodowe nie zgłoszone w pozwie, odpowiedzi na pozew, na pierwszym posiedzeniu przeznaczonym na rozprawę lub w sprzeciwie od wyroku zaocznego mogą być rozpoznawane tylko wtedy, gdy strona wykaże, że nie mogła ich powołać wcześniej lub gdy potrzeba ich powołania wynikła później.
Jeżeli chodzi o koszty postępowania, to zgodnie z art. 28 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym pobierana jest od pozwu opłata stała, przy wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu umowy: do 2.000 zł - 30 zł; ponad 2.000 zł do 5.000 zł - 100 zł; ponad 5.000 zł do 7.500 zł - 250 zł; ponad 7.500 zł - 300 zł.
Pamiętajcie też, że opłatę uiszczamy przy wniesieniu pozwu do sądu. Jeżeli pozew nie zostanie opłacony, przewodniczący wezwie stronę, pod rygorem zwrócenia pozwu, do opłacenia go w terminie tygodniowym. Pozew wniesiony przez profesjonalnego pełnomocnika tj. adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, który nie zostanie należycie opłacony, przewodniczący zwróci bez wezwania o uiszczenie opłaty. W terminie tygodniowym od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie pozwu z powodu jego nieopłacenia, strona będzie mogła uiścić brakującą opłatę. Jeżeli opłata zostanie wniesiona we właściwej wysokości, pozew wywoła skutek od daty pierwotnego wniesienia.

Co prawda za każdym razem załączałem dla was wzór pozwu ale tym razem tego nie zrobię gdyż musiałbym wkleić tutaj Formularz "P" :P
Pozdrawiam

Postępowanie upominawcze (497[1] – 505 k.p.c.)

No dobrze, skoro omówiłem już postępowanie nakazowe, naturalnym jest, że tym razem skupimy się na postępowaniu upominawczym.

Podobnie jak to miało miejsce z postępowaniem nakazowym w postępowanie upominawcze należy do właściwości sądów rejonowych i okręgowych zgodnie z zasadą określoną w art. 16 i 17 kpc) a sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w myśl art. 497[1] k.p.c.
Nakaz zapłaty wydawany jest jeżeli strona dochodzi roszczenia pieniężnego. W przypadku braku podstaw do jego wydania, przewodniczący wyznacza rozprawę, chyba że sprawa może być rozpoznana na posiedzeniu niejawnym (art. 498 § 2).
Wyróżnić można kilka przesłanek przemawiających za odmową wydania nakazu zapłaty:
1) roszczenie jest oczywiście bezzasadne;
2) przytoczone okoliczności budzą wątpliwość;
3) zaspokojenie roszczenia zależy od świadczenia wzajemnego;
4) miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie mogło nastąpić w kraju
Podobnie jak to miało miejsce w postępowaniu nakazowym tak i tutaj w myśl art. 520 § 1 k.p.c. nakazuje się pozwanemu, aby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia mu nakazu, zaspokoił roszczenie w całości wraz z kosztami albo w tym terminie wniósł sprzeciw do sądu. W tym wypadku pozwanemu doręcza się nakaz zapłaty wraz z pozwem i pouczeniem o sposobie wniesienia sprzeciwu oraz o skutkach niezaskarżenia nakazu. Pismo zawierające sprzeciw wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu wydanego przez referendarza sądowego - do sądu, przed którym wytoczono powództwo. W piśmie powinno się wskazać, czy zaskarża się nakaz w całości czy też w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty (zasada prekluzji) należy zgłosić przed wdaniem się w spór, a także pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu pozwu oraz wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie (art. 503 § 1). Pamiętajcie, że jeżeli pozew został złożony na urzędowym formularzu, sprzeciw również powinien odpowiadać tej zasadzie.
Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w art. 499 pkt 4 k.p.c., sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje odpowiednie czynności.
Sąd odrzuci sprzeciw w dwóch przypadkach:
1. jeżeli został wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny
2. którego braków pozwany nie usunął w terminie
Zgodnie z art. 504 § 2 k.p.c., nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku. Jeżeli dochowamy wszystkich wymogów i prawidłowo wniesienia sprzeciw do sądu, nakaz zapłaty utraci swą moc a przewodniczący wyznaczy rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę.
Pamiętajcie, że jeżeli wniesiemy sprzeciw w części wówczas nakaz zapłaty utraci moc w części zaskarżonej sprzeciwem.
Jeżeli chodzi o koszt pozwu, to w postępowaniu upominawczym pobiera się całą opłatę stosunkową. Jednakże, sąd z urzędu zwróci powodowi trzy czwarte uiszczonej opłaty od pozwu w postępowaniu upominawczym, jeżeli uprawomocnił się nakaz zapłaty. Zasada ta wynika z treści art. 79 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o kosztach w postępowaniu cywilnym.


WZÓR

Warszawa, dnia ………………… r.

Sąd Rejonowy
dla Warszawy-Śródmieście
Wydział …… Cywilny
w Warszawie

Powódka: ……………, zam. …………………….
Pozwana: ……………, zam. …………………….

Wartość przedmiotu sporu: …………… zł

Pozew o zapłatę w postępowaniu upominawczym

Wnoszę o:
1) wydanie przeciwko pozwanemu nakazu zapłaty i zobowiązanie go do zapłaty powodowi w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu kwoty .......... zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia ..................... r. wraz z przewidzianymi kosztami.

Gdyby pozwana wniosła sprzeciw, wnoszę o:
2) zasądzenie przez Sąd Rejonowy wyrokiem od pozwanego na moją rzecz kwoty .......... zł z ustawowymi odsetkami od dnia ................... r.;
3) zasądzenie od pozwanego na moją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych;
4) przeprowadzenie rozprawy także w mojej nieobecności.

Uzasadnienie

Dnia ............... r. udzieliłam pozwanemu pożyczki w wysokości ......... zł. Zwrot pożyczonej kwoty powinien nastąpić do dnia ................... r.

Dowód: umowa.

Pozwany dotychczas nie zwróciła mi dłużnej kwoty. Nie reaguje też na wezwanie do zwrotu długu.

Dowód: przesłuchanie stron.

Dlatego też żądanie pozwu jest w pełni uzasadnione.

Strona powodowa domaga się odsetek ustawowych na podstawie art. 481 k.c.

Żądanie wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym strona powodowa uzasadnia przepisem art. 498 k.p.c. albowiem strona powodowa dochodzi roszczenia pieniężnego a okoliczność uzasadniająca dochodzenie roszczeń jest udowodniona dołączonymi dokumentami.

……………………………………

Załącznik:
odpis pozwu.

Klienta można bronić bez aplikacji !!!

Sąd Najwyższy ułatwił doradcom udział w procesie. Od dnia zawarcia umowy mogą oni podjąć sprawę. Do tej pory musieli udowodnić w sądzie stałe zlecenie.

Osoba bez uprawnień adwokackich czy radcowskich może tego samego dnia podpisać z klientem umowę stałego zlecenia i wziąć od niego pełnomocnictwo do prowadzenia sprawy sądowej. To konsekwencja przełomowego dla magistrów prawa wyroku Sądu Najwyższego. Uznał on, że data umowy stałego zlecenia nie ma decydującego znaczenia w ustalaniu, czy w jej zakres wchodzi pełnomocnictwo do prowadzenia sprawy sądowej dla osoby niebędącej adwokatem czy radcą.

Po wyroku SN magistrowie prawa nie muszą więc zawierać umów ze swoimi klientami na długo przed podjęciem prowadzenia sprawy sądowej. Zdaniem SN zgodnie z art. 87 § 1 kodeksu postępowania cywilnego pełnomocnikiem może być (oprócz adwokata i radcy) osoba pozostająca ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w jego zakres. Przepis nie mówi, kiedy umowa musi być zawarta.

Po wyroku magistrom prawa łatwiej będzie brać sprawy i występować przed sądem.

Źródło: Rzeczpospolita (14.10.2011 Marek Domagalski)

Cyceron (Markan)

Ukarany za wiersze :)

Grzywnę w wysokości 5.240 euro, musi zapłacić sędzia z Teneryfy, jednej z Wysp Kanaryjskich, za niezwykle luźny sposób pisania wyroków sądowych wierszem.

Jak donoszą Hiszpańskie media, skargę na ów Sędziego złożyła właścicielka prywatnej szkoły skazana za niedotrzymanie umowy z pracownikiem. W skardze na Sędziego napisała, że Sędziemu nie przystoi wydawanie wyroków w takiej formie ;)

„Drogi panie Trianie, czy serce nie boli przyczyniać się do niedoli sąsiadów w złym ekonomicznym stanie?”.

Sędzia z Teneryfy pisze wierszem wszystkie swoje wyroki. Po raz pierwszy został upomniany z tego powodu 11 lat temu. Jednak nie zmienił formy pisania. Rok temu skargę na sędziego złożyła właścicielka prywatnej szkoły, która przyznała, że nie zrozumiała sędziowskiego orzeczenia, i dodała, że rymowanie decyzji Trybunału godzi w powagę sądownictwa. Niestety dla Sędziego tym razem nie skończyło się na upomnieniu. Nakazano też sędziemu, aby wydawał wyroki zgodnie z zasadami obowiązującymi w resorcie sprawiedliwości.

Ponieważ niejednokrotnie dane mi było czytać uzasadnienia wyroków, z których nic nie wynikało, zastanawiam się czy nie nakazać naszym Sędziom pisania sentencji wierszem :P

KSH: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - Rejestracja podmiotu w rejestrze przedsiębiorców

No dobrze, oto trzecia część wpisu poświęcona procedurze rejestracji Spółki z o.o. w KRS. Miłej lektury :P

Jak już wcześniej wspominałem zawiązanie spółki, Zarząd zgłasza do sądu rejestrowego właściwego ze względu na siedzibę spółki celem wpisania spółki do rejestru (art. 164 § 1 KSH). Wniosek rejestrowy składa się na urzędowym formularzu KRS-W3 (Wniosek o rejestrację podmiotu w rejestrze przedsiębiorców), a wraz z nim takie formularze załączników jak: KRS-WE (Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), KRS-WK (Organy podmiotu/Wspólnicy uprawnienia do reprezentowania spółki), KRS-WM (Przedmiot działania) oraz w razie potrzeby: KRS-WA (Oddziały, terenowe jednostki organizacyjne), KRS-WH (Sposób powstania podmiotu), KRS-WL (Prokurenci), KRS-ZN (Sprawozdania finansowe i inne dokumenty). Wymienione formularze pokrótce przedstawię wraz z opisem ich wypełnienia poniżej.

Ponadto do wniosku należy dołączyć, bez wezwania sądu, dowód uiszczenia opłaty sądowej od wniosku oraz dowód uiszczenia opłaty za ogłoszenie wpisu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (MSiG) (art. 19 § 2 Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym). W przypadku gdy wniosek złożymy z naruszeniem tego przepisu podlega on zwróceniu, bez wzywania do uzupełnienia braków. Podobny los spotka wniosek nieprawidłowo wypełniony. Pamiętać również należy, że w przypadku zwrotu wniosku przez sąd może on być ponownie złożony w terminie 7 dni od daty doręczenia zarządzenia o zwrocie. Jeżeli wniosek ponownie złożony nie jest dotknięty brakami, wywołuje on skutki od daty pierwotnego wniesienia (art. 19 § 4 Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym).

Na potrzeby niniejszego rozdziału założymy firmę o następujących danych:

ABCDE Sp. z o.o.
z siedzibą we Wrocławiu (53-011), ul. Zwycięska 1E
województwo: Dolnośląskie, powiat: Wrocławski, gmina: Wrocław, miejscowość: Wrocław, poczta: Wrocław
KRS 0000123456
NIP 9876543210
REGON 890123456
Sąd rejestrowy: Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabryczna, Wydział VI Gospodarczy – Krajowego Rejestru Sądowego

Wspólnicy
1. Jan Kowalski, PESEL 58070186418
2. Adam Nowak, PESEL 62021899919

Prokurent
1. Anna Jankowska, PESEL 720711504

Zmiany, zmiany, zmiany !!! Kodeks postępowania karnego :)

Witam wszystkich.
W związku ze zmianą ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary w życie wchodzą spore zmiany w KPK ogłoszone w Dz.U.2011.217.1280 i Dz.U.2011.191.1135.
Życzę miłej lektury ;)

W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1.
1) w art. 177 § 1a otrzymuje brzmienie:
„§ 1a. Przesłuchanie świadka może nastąpić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. W postępowaniu przed sądem w czynności w miejscu przebywania świadka bierze udział referendarz sądowy, asystent sędziego lub urzędnik zatrudniony w sądzie, w którego okręgu świadek przebywa.”;
2) w art. 325b w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przewidziane w art. 159, art. 254a i art. 262 § 2 Kodeksu karnego,”;
3) w art. 517b po § 2 dodaje się § 2a -2d w brzmieniu:
„§ 2a. Można odstąpić od przymusowego doprowadzenia do sądu sprawcy ujętego w warunkach określonych w § 1, jeżeli zostanie zapewnione uczestniczenie przez sprawcę we wszystkich czynnościach sądowych, w których ma on prawo uczestniczyć, w szczególności złożenie przez niego wyjaśnień, przy użyciu urządzeń technicznych, umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. W takim wypadku złożenie wniosku o rozpoznanie sprawy jest równoznaczne z przekazaniem sprawcy do dyspozycji sądu.
§ 2b. W wypadku określonym w § 2a we wszystkich czynnościach sądowych przy użyciu urządzeń technicznych, umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość, bierze udział w miejscu przebywania sprawcy referendarz sądowy lub asystent sędziego zatrudniony w sądzie, w którego okręgu przebywa sprawca.
§ 2c. Jeżeli w wypadku określonym w § 2a został ustanowiony obrońca, uczestniczy on w czynnościach sądowych przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość, w miejscu przebywania sprawcy.
§ 2d. Jeżeli w wypadku określonym w § 2a w odniesieniu do sprawcy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 204 § 1, tłumacz uczestniczy w czynnościach sądowych przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość, w miejscu przebywania sprawcy.”;
4) w art. 517c po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. W wypadku określonym w art. 517b § 2a podejrzanego należy pouczyć ponadto o treści art. 517b § 2a i 2c, art. 517e § 1a i art. 517ea.”;
5) w art. 517d:
a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W wypadku określonym w art. 517b § 2a sporządza się odpisy wniosku o rozpoznanie sprawy dla sprawcy oraz dla jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, a także uwierzytelnione kopie wszystkich dokumentów materiału dowodowego przekazywanych do sądu i pozostawia w miejscu przebywania sprawcy. Po zakończeniu wszystkich czynności sądowych przeprowadzanych w trybie art. 517b § 2a kopie te włącza się do akt sprawy.”,
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Każda osoba wezwana przez Policję w charakterze świadka, biegłego, tłumacza lub specjalisty jest obowiązana stawić się w sądzie lub w miejscu przebywania sprawcy we wskazanym terminie. Art. 177 § 1a stosuje się.”;
6) w art. 517e po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W wypadku określonym w art. 517b § 2a prezes sądu lub sąd, w sposób wskazany w art. 137, zawiadamia oskarżonego oraz jego obrońcę, jeżeli został ustanowiony, o doręczeniu wniosku o rozpoznanie sprawy i oznacza czas na przygotowanie się do obrony. Oskarżonemu oraz jego obrońcy doręcza się za pokwitowaniem przez funkcjonariusza Policji odpisy wniosku o rozpoznanie sprawy oraz udostępnia się kopie dokumentów, o których mowa w art. 517d § 1a. Zatrzymanemu oskarżonemu należy umożliwić, w miejscu jego przebywania, kontakt z obrońcą bez obecności osób trzecich.”;
7) po art. 517e dodaje się art. 517ea w brzmieniu:
„Art. 517ea. § 1. W wypadku określonym w art. 517b § 2a podczas czynności sądowych, w których oskarżony uczestniczy przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość, uczestnicy postępowania mogą składać wnioski oraz inne oświadczenia oraz dokonywać czynności procesowych wyłącznie ustnie do protokołu. O treści wszystkich pism procesowych, które wpłynęły do akt sprawy od chwili przekazania do sądu wniosku o rozpoznanie sprawy, sąd jest obowiązany poinformować przy najbliższej czynności procesowej oskarżonego oraz jego obrońcę. Na żądanie oskarżonego lub obrońcy sąd ma obowiązek odczytać treść tych pism.
§ 2. W wypadku określonym w art. 517b § 2a pisma procesowe oskarżonego i jego obrońcy, których nie można było przekazać do sądu, mogą być przez nich odczytane na rozprawie. Z chwilą ich odczytania wywołują one skutek procesowy i są traktowane jako czynności dokonane w formie ustnej.”;
8) w art. 517g § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Jeżeli sąd przed rozprawą główną lub w jej toku stwierdzi, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w trybie przyspieszonym albo nie można jej rozpoznać z zachowaniem dopuszczalnego czasu przerw w rozprawie, o którym mowa w art. 517f § 1, rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w trybie uproszczonym w tym samym składzie. Jeżeli jednak zachodzi wypadek określony w art. 517b § 2a, rozprawę należy wyznaczyć w takim terminie albo ją przerwać albo odroczyć, aby umożliwić osobiste uczestniczenie w niej oskarżonego. W razie niemożności rozpoznania sprawy także w trybie uproszczonym sąd rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego.”;
9) po art. 517g dodaje się art. 517ga w brzmieniu:
„Art. 517ga. W razie zarządzenia przerwy w rozprawie lub zmiany trybu postępowania w dalszym postępowaniu nie stosuje się w stosunku do oskarżonego sposobu uczestniczenia w czynnościach sądowych przewidzianego w art. 517b § 2a.”.

2.
1) po art. 540a dodaje się art. 540b w brzmieniu:
„Art. 540b. § 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić na wniosek oskarżonego, złożony w terminie zawitym miesiąca od dnia, w którym dowiedział się o zapadłym wobec niego orzeczeniu, jeżeli:
1) sprawę rozpoznano pod nieobecność oskarżonego, któremu nie doręczono zawiadomienia o terminie posiedzenia lub rozprawy albo doręczono je w inny sposób niż osobiście, gdy wykaże on, że nie wiedział o terminie oraz o możliwości wydania orzeczenia pod jego nieobecność,
2) orzeczenia, o którym mowa w art. 100 § 2 i 3, wydanego pod nieobecność skazanego oraz orzeczenia, o którym mowa w art. 479 § 1, nie doręczono skazanemu albo doręczono w inny sposób niż osobiście, gdy wykaże on, że nie wiedział o jego treści oraz o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się w wypadkach, o których mowa w art. 136 § 1 oraz art. 139 § 1, a także jeżeli w rozprawie lub posiedzeniu uczestniczył obrońca.”;
2) w art. 607r dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, wydanego w celu wykonania kary albo środka polegającego na pozbawieniu wolności, orzeczonych pod nieobecność osoby ściganej, chyba że:
a) osobę ściganą wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając, że niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia albo miała ona obrońcę, który był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu osobie ściganej odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym jej prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu wniosku o przeprowadzenie z jej udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie, osoba ścigana w ustawowym terminie nie złożyła takiego wniosku albo oświadczyła, że nie kwestionuje orzeczenia,
c) organ, który wydał nakaz europejski, zapewni, że niezwłocznie po przekazaniu osoby ściganej do państwa wydania nakazu, zostanie jej doręczony odpis orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym jej prawie, terminie i sposobie złożenia wniosku o przeprowadzenie z jej udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie.”;
3) art. 607u otrzymuje brzmienie:
„Art. 607u. Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu wykonania kary albo środka polegającego na pozbawieniu wolności, orzeczonych w warunkach określonych w art. 607r § 3 lit. c, osobę ściganą należy pouczyć o prawie żądania odpisu orzeczenia. Informację o zgłoszeniu żądania odpisu orzeczenia przekazuje się niezwłocznie państwu wydania nakazu europejskiego, a po otrzymaniu orzeczenia doręcza się go osobie ściganej. Zgłoszenie żądania nie wstrzymuje wykonania nakazu europejskiego.”;
4) w art. 611fg pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611ff § 2, wynika, że orzeczenie zostało wydane pod nieobecność sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając, że niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia albo sprawca miał obrońcę, który był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu wniosku o przeprowadzenie z jego udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie, sprawca w ustawowym terminie nie złożył takiego wniosku albo oświadczył, że nie kwestionuje orzeczenia,”;
5) w art. 611fw w § 3 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611fu § 2, wynika, że orzeczenie zostało wydane pod nieobecność sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając, że niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia albo sprawca miał obrońcę, który był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu wniosku o przeprowadzenie z jego udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie, sprawca w ustawowym terminie nie złożył takiego wniosku albo oświadczył, że nie kwestionuje orzeczenia,”.

Postępowanie odrębne - cz. 1 - postępowanie nakazowe

W chwili obecnej z procedury cywilnej można wydzielić kilka postępowań odrębnych, tj.:
a) postępowanie w sprawach małżeńskich (425-452);
b) postępowanie w sprawach ze stosunków między rodzicami a dziećmi (453-458);
c) postępowanie w sprawach z zakresu prawa pracy i ub. społecznych (459-477[16]);
d) postępowanie w sprawach o naruszenie posiadania (478-479);
e) postępowanie w sprawach gospodarczych (479[1]-479[78]);
f) postępowanie nakazowe (484[1] – 497);
g) postępowanie upominawcze (497[1]-505);
h) postępowanie uproszczone (505[1]-505[14]).

Każdą z powyższych procedur postaram się pokrótce opisać ale pozwólcie, że ich kolejność ustalę indywidualnie. Tym samym życzę miłej lektury i przypominam o klikaniu.



Postępowanie nakazowe (484[1] – 497 k.p.c.)

Przedmiotem postępowania nakazowego może być tylko dochodzenie:
1) roszczeń pieniężnych,
2) świadczeń innych rzeczy zamiennych.
Tym samym nie ma możliwości dochodzenia tym postępowaniem świadczenia z rzeczy oznaczonych indywidualnie.

Aby wykorzystać tą procedurę, koniecznym jest aby wierzytelności pieniężne były dokładnie dookreślone poprzez wskazanie ich wysokości. Wierzytelności mogą być wyrażone w walucie polskiej lub obcej zgodnie z zasadą walutowości określoną w art. 358 § 1 k.c.
Z treści art. 485 k.p.c., jak już wspomniałem powyżej wynika, że procedurę postępowania nakazowe przewidziano dla spraw, w których dochodzi się roszczeń pieniężnych albo świadczenia rzeczy zamiennych, pod warunkiem, że okoliczności uzasadniające roszczenie potwierdzają dokumenty. Okoliczności uzasadniające dochodzone roszczenie muszą być udowodnione odpowiednimi dokumentami jak i wysokość wymagalnego roszczenia muszą potwierdzać ów dokumenty. Jedynie żądanie odsetek należnych na podstawie art. 485 § 1 k.c. nie wymaga udokumentowania.
Dokumenty, które mogą stanowić podstawę wydania nakazu zapłaty to zarówno dokumenty urzędowe, jak i prywatne, ale korzystanie z dokumentów prywatnych zostało ograniczone przez wyraźne określenie ich rodzajów.
Do dokumentów urzędowych zaliczamy: 1) dokumenty pochodzące od organów państwowych, samorządowych i organizacji zawodowych, samorządowych, spółdzielczych i innych organizacji społecznych; 2) są to dokumenty wydane w zakresie ich kompetencji, 3) dotyczą zakresu spraw z dziedziny administracji publicznej, 4) muszą być wydany w przepisanej przez art. 244 k.p.c. formie.
Z kolei, art. 485 § 1 k.p.c. wymienia trzy rodzaje dokumentów prywatnych, które mogą stanowić podstawę wydania nakazu zapłaty, a których cechą charakterystyczną jest wykazanie akceptacji istniejącego zobowiązania przez dłużnika. Dokumentami tymi są: 1) rachunki zaakceptowane przez dłużnika, 2) wezwanie do zapłaty i oświadczenie dłużnika o uznaniu długu, 3) zaakceptowane przez dłużnika żądanie zapłaty zwrócone przez bank i niezapłacone z powodu braku środków na rachunku bankowym.
Ponadto art. 485 § 2 wskazuje jako dokumenty weksle, czeki, warranty i rewersy jako dalszą grupę dokumentów prywatnych, które stanowią podstawę wydania nakazu zapłaty. Możliwość wydania na ich podstawie nakazu zapłaty jest naturalnie uzależniona od ich należytego wypełnienia. Nie można również wydać nakazu zapłaty na podstawie tych dokumentów, jeżeli ich autentyczność lub treść nasuwają jakiekolwiek wątpliwości.
Podstawą wydania nakazu zapłaty mogą być także: 1) umowa, 2) dowód spełnienia niepieniężnego świadczenia wzajemnego, 3) dowód doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku ale mogą one stanowić podstawę wydania nakazu zapłaty jedynie wtedy, gdy przedmiotem procesu są należności z transakcji handlowych określonych w ustawie z 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323 ze zm.).
Dokumenty, na których ma opierać się sąd, wydając nakaz zapłaty, powinny być dołączone w oryginałach.
Składanie odpisów dokumentów zamiast oryginałów jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy dotyczy: 1) dokumentów urzędowych, 2) dokumentów prywatnych wymienionych w art. 485 § 1 i 2a.
Odpisy dokumentów muszą być w tych wypadkach poświadczone przez profesjonalistów i przede wszystkim przez notariusza lub przez osoby występujące w tej sprawie i mające odpowiednie kwalifikacje np.: adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego. Pozostałe dokumenty mogące być podstawą wydania nakazu zapłaty muszą być składane w oryginałach. Dotyczy to zarówno weksli, czeków, rewersów, warrantów, jak i wyciągów z kont bankowych.

Skutkiem niezłożenia oryginału weksla, czeku i wyciągu z ksiąg bankowych traktowane są zgodnie z art. 485 § 4 jako niezachowanie wymagań formalnych pozwu, przewodniczący bowiem wydaje odpowiednie zarządzenie w trybie art. 130 k.p.c. wzywające do ich złożenia pod rygorem zwrotu pozwu.
W przypadku braku ww. dokumentów w oryginale koniecznym jest skierowanie sprawy do postępowania dla niej właściwego - zwykłego lub odrębnego.


WZÓR

Warszawa, dnia ……………… r.

Sąd Rejonowy
dla ……………………
w Warszawie
Wydział … Cywilny

Powód: ………………………, zam. …………………
Pozwany: ……………………, zam. …………………

wartość przedmiotu sporu: ……………… zł

Pozew o zapłatę w postępowaniu nakazowym

Wnoszę o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwany ………………… obowiązany jest zapłacić na rzecz powoda ………………… kwotę ……………… (słownie: ………………) zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia …………………… roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania nakazowego, w terminie dwóch tygodni od daty otrzymania nakazu, albo w tym terminie wnieść zarzuty.
W przypadku wniesienia przez pozwanego zarzutów, wnoszę o:
I. Zasądzenie od pozwanego ………………… na rzecz powoda kwoty ……………… (słownie: ……………) zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia ………… roku do dnia zapłaty.
II. Zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.
III. Przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda.

Uzasadnienie

W dniu ……………… r. powód zawarł z pozwanym umowę pożyczki w kwocie …………zł. Pozwany zobowiązał się zwrócić pożyczkę w nieprzekraczalnym terminie do dnia ………………… roku. Pomimo pisemnych wezwań powoda, pozwany pieniędzy do dnia dzisiejszego nie zwrócił. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany odpisał, że wprawdzie przyznaje, iż pożyczył wymienioną kwotę, lecz obecnie nie może jej zapłacić.

W tym stanie rzeczy niniejsze powództwo stało się zasadne.
Dowód:
1) umowa pożyczki,
2) pisemne wezwanie do zapłaty,
3) dowód nadania przesyłki poleconej,
4) pisemne oświadczenie dłużnika o uznaniu długu.

................................
(podpis powoda)

Załączniki:
1. Odpisy pozwu i załączników.
2. Oryginał umowy pożyczki.
3. Wezwanie do zapłaty.
4. Dowód nadania przesyłki poleconej.
5. Pisemne oświadczenie dłużnika o uznaniu długu.

Z orzecznictwa ETSu - brak adresu zamieszkania a prawo do sądu

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 17 listopada 2011 r., stwierdził, że jeżeli aktualne miejsce zamieszkania pozwanego nie jest znane, powództwo przeciwko niemu może zostać rozpoznane przez sąd właściwy ze względu na jego ostatnie znane miejsce zamieszkania. Brak możliwości ustalenia aktualnego miejsca zamieszkania pozwanego nie powinien pozbawiać powoda prawa do dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

Tym samym zasada wywodząca się z art. 27 § 1 k.p.c., zgodnie z którą powództwo wytacza się przed sądem (...), w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania (art 25 k.c.) (chyba że strony ustaliły inaczej) będzie w wielu przypadkach podważana jako "Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego".

Pozdrawiam

Skarga na orzeczenie referendarza sądowego – 398[22] – 398[23] k.p.c.

Jako że temat referendarza sądowego sprawił kilka problemów postanowiłem opisać ją w kilku zdaniach. Tym samym życzę miłej lektury ;)

Zgodnie z art. 47[1], referendarz sądowy może wykonywać czynności w postępowaniu cywilnym w wypadkach wskazanych w ustawie, przy czym w zakresie powierzonych mu czynności ma kompetencje sądu, chyba że ustawa stanowi inaczej. Ponieważ ta regułka za wiele nie mówi wymieńmy te czynności, którymi referendarz może się zajmować.
Referendarz sądowy posiadając swoje upoważnienie może:
1) orzekać o kosztach w zakresie ich wyliczenia według zasad określonych przez sąd zgodnie z art. 108,
2) orzekać o ustanowieniu albo odmowie ustanowienia z urzędu adwokata lub radcy prawnego w oparciu o art. 123 § 2,
3) wydawać zarządzenia o zwrocie złożonego pisma zgodnie z art. 130[5],
4) wydawać nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym oraz elektronicznym postępowaniu upominawczym (art. 353[1] § 2); dotyczy to również wydawania zarządzeń w tym postępowaniu (art. 497[1] § 3), z wyłączeniem możliwości orzekania o zabezpieczeniu (uchwała SN z 8 grudnia 2005 r., III CZP 108/05, LexPolonica nr 395131),
5) na podstawie art. 364 § 2 może orzekać o stwierdzeniu prawomocności orzeczenia,
6) wydawać europejskie nakazy zapłaty oraz zarządzenia w europejskim postępowaniu nakazowym (art. 505[16] § 2 i 3),
7) może wydawać zarządzenia w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń zgodnie z art. 505[22],
8) wykonywać czynności w elektronicznym postępowaniu upominawczym (art. 505[30]§ 1),
9) podejmować czynności w sprawach rejestrowych, o wpis w księdze wieczystej oraz w sprawach z zakresu prawa spadkowego - z wyłączeniem prowadzenia rozprawy, a w sprawach spadkowych także z wyłączeniem zabezpieczenia spadku oraz przesłuchania świadków testamentu ustnego (art. 509[1]),
10) może nadawać klauzuli wykonalności tytułom egzekucyjnym określonym w art. 777 § 1 pkt 1, 1[1], 3-6 i § 3, z wyłączeniem przypadków wymienionych w art. 778[1],787, 787[1], 788, 789 (art. 781 § 11),
11) wydawać postanowienia o stwierdzeniu wykonalności europejskiego nakazu zapłaty (art. 795[6] § 2),
12) wydawać zaświadczenia w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń (art. 795[8] § 2),
Poza przypadkami szczegółowo opisanymi w kodeksie postępowania cywilnego wyróżniamy również:
1) może decydować o zwrocie opłaty sądowej w oparciu o art. 82 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
2) ustalać należności wobec świadków, biegłych, tłumaczy i stron (art. 93 u.k.s.c.),
3) zwalniać od kosztów sądowych i innych czynności z tym związanych (art. 118 k.p.c. w zw. z art. 101-111 u.k.s.c.),
4) odraczać lub rozkładać na raty należności sądowych (art. 125 u.k.s.c.),
5) wykonywania czynności w sprawach o przyznanie kompensaty przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych w myśl ustawy z 7 lipca 2005 r. o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych.




Uprawnienie do wniesienia skargi przysługuje stronom i uczestnikom postępowania toczącego się przed referendarzem. W postępowaniu nieprocesowym skargę może wnieść jednak także ten zainteresowany, który nie był uczestnikiem; należy przyjąć, że może to uczynić w terminie tygodniowym od dnia, w którym dowiedział się o dokonaniu czynności. Na powyższych zasadach uprawnienie do wniesienia skargi przysługuje także prokuratorowi oraz Rzecznikowi Praw Obywatelskich (patrz art. 7 i 60 k.p.c., a także art. 14 pkt 4 w zw. z art. 1 ust. 2 i 3 ustawy z 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich, tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 14, poz. 147 ze zm.).

Z tytułu działalności referendarza sądowego zainteresowanej stronie przysługuje skarga na orzeczenie referendarza.
Skargę wnosi się do sądu, w którym działa ów referendarz. W tym wypadku sąd będzie działał jako sąd I instancji i nie będzie związany zarzutami skargi.
Orzeczenie sądu rozpoznającego skargę powinno uwzględniać rozstrzygnięcie o kosztach poniesionych zarówno w postępowaniu referendarskim, jak i w postępowaniu przed sądem.

Termin do wniesienia skargi wynosi tydzień i jest procesowym terminem ustawowym, który nie może być przez sędziego skrócony lub wydłużony. Istnieje jednak możliwość przywrócenie tego terminu na zasadach określonych w art. 168 i n. czyli jeżeli udowodnimy, że uchybienie terminu nastąpiło nie z naszej winy.
Gdy strona występuje bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, konieczne jest pouczenie jej o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia skargi w oparciu o art. 357 § 2.

Jak już wspominałem powyżej skargę wnosi się do sądu, w którym referendarz dokonał swoich czynności. Możliwe jest złożenie skargi bezpośrednio w sądzie albo przez oddanie jej w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego lub w inny sposób wskazany w ustawie (art. 165 § 2 i 3 w zw. z art. 13 § 2).

Skargę wniesioną po upływie terminu lub nieopłaconą sąd odrzuca postanowieniem, na które przysługuje zażalenie w trybie art. 394 § 1 oraz art. 518. Należy uznać, że odrzuceniu podlega także skarga niedopuszczalna, np. ze względu na brak substratu zaskarżenia.

W kolejnym wpisie przedstawię kilka wzorów skargi na czynności referendarza sądowego.

Jeszcze raz życzę miłej lektury i do następnego spotkania

Pozdrawiam

UWAGA - Radykalne zmiany w KPC !!!

Zgodnie z Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z z dnia 4 listopada 2010 r.
sygn. akt K 19/06, Art. 1046 § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) jest niezgodny z art. 2 i wynikającą z niego zasadą prawidłowej legislacji, z art. 45 ust. 1 oraz z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto w zakresie, w jakim dotyczy wykonania obowiązku opróżnienia lokalu mieszkalnego orzeczonego wyrokiem sądowym z powodu znęcania się nad rodziną, jest niezgodny także z art. 71 ust. 1 Konstytucji.

Ponadto w dniu dzisiejszym wchodzi w życie, spora paczuszka zmian w ilości 131 szt. a jeżeli chcecie się z nimi zapoznać to polecam lekturę zatytułowaną Dz.U.2011.233.1381 ;)

Pozdrawiam :P

Zmiany, zmiany, zmiany !!! Kodeks postępowania cywilnego :)

W dniu dzisiejszym wchodzą zmiany KPC (Dz.U.2011.224.1342) poświęcone ochrony praw lokatorów. Ołówki w dłoń i zmieniamy ;)

W art. 1046:
1) uchyla się § 2 i 3;
2) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika na podstawie tytułu wykonawczego, z którego nie wynika prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zamiennego, komornik usunie dłużnika do innego lokalu lub pomieszczenia, do którego dłużnikowi przysługuje tytuł prawny i w którym może zamieszkać. Jeżeli dłużnikowi nie przysługuje tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym może zamieszkać, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności do czasu, gdy gmina właściwa ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu, na wniosek komornika, wskaże dłużnikowi tymczasowe pomieszczenie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy. Po upływie tego terminu komornik usunie dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe wskazanej przez gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Usuwając dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, komornik powiadomi właściwą gminę o potrzebie zapewnienia dłużnikowi tymczasowego pomieszczenia.”;
3) uchyla się § 41;
4) § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem czynności, jeżeli wierzyciel lub dłużnik albo osoba trzecia wskaże pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia.”;
5) po § 5 dodaje się § 51 w brzmieniu:
„§ 51. Jeżeli dłużnikowi nie przysługuje prawo do tymczasowego pomieszczenia, komornik usunie dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, wskazanej na wniosek komornika przez gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.”;
6) uchyla się § 6-8;
7) § 11 otrzymuje brzmienie:
„§ 11. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o opróżnienie lokalu, lub pomieszczenia albo o wydanie nieruchomości, mając na względzie ochronę przed bezdomnością osób eksmitowanych oraz sprawne prowadzenie egzekucji.”.

Zawieszenie postępowania (173-183 k.p.c.)

Zawieszenie postępowania sądowego w procedurze cywilnej może wynikać z przejściowych przeszkód, które uniemożliwiają dalsze prowadzenie postępowania jak i wynikać stricte z woli stron postępowania. Zawieszenie postępowania nie oznacza, że postępowanie zostało zakończone, gdyż z założenia przerwa jest przejściowa.
Przyczyny powodujące zawieszenie postępowania mogą być różne. Generalnie przyczyny prowadzące do zawieszenia można podzielić na:
- obligatoryjne,
- fakultatywne,
- zależne od woli stron.

a. obligatoryjne zawieszenie postępowania następuje z mocy samego prawa lub na mocy postanowienia sądu. Zawieszenie postępowania z mocy prawa ma miejsce w przypadku wystąpienia siły wyższej, która uniemożliwia dalsze jego (postępowania) prowadzenie. Wówczas zawieszenie postępowania następuje automatycznie i nie potrzebne jest do tego żadne postanowienie sądu. Natomiast przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania na mocy postanowienia zostały wymienione w art. 174 § 1 k.p.c. Na tej podstawie sąd zawiesza postępowanie z urzędu:
1) w razie śmierci strony lub jej przedstawiciela ustawowego, utraty przez nich zdolności procesowej, utraty przez stronę zdolności sądowej lub utraty przez przedstawiciela ustawowego charakteru takiego przedstawiciela;
2) jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie;
3) jeżeli strona lub jej przedstawiciel ustawowy znajduje się w miejscowości pozbawionej wskutek nadzwyczajnych wydarzeń komunikacji z siedzibą sądu;
4) jeżeli postępowanie dotyczy masy upadłości i ogłoszono upadłość z możliwością zawarcia układu, a strona pozbawiona została prawa zarządu masą upadłości, albo ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku powoda.
We wszystkich wymienionych powyżej przypadkach sąd zobowiązany jest wydać postanowienie o zawieszeniu postępowania.

b. fakultatywne przyczyny zawieszenia postępowania zostały wymienione w art. 177 § 1 k.p.c. W razie wystąpienia tych przyczyn sąd może zawiesić postępowanie. Wystąpić tu można następujące przypadki:
1) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego;
2) jeżeli osoba trzecia wystąpiła przeciwko obu stronom z interwencją główną;
3) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od uprzedniej decyzji organu administracji publicznej;
4) jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej;
5) w razie niestawiennictwa obu stron na rozprawie oraz w razie niestawiennictwa powoda, gdy powód nie żądał rozpoznania sprawy w jego nieobecności, a pozwany nie zgłosił wniosku o rozpoznanie sprawy;
6) jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu powoda albo niewskazania przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego lub niewykonania przez powoda innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu.

c. na zgodny wniosek stron w oparciu o art. 178 k.p.c. czego opisywać nie trzeba ;)

Pamiętajcie, że taki wniosek poza formą pisemną może być zgłoszony także ustnie do protokołu rozprawy. Od takiego wniosku nie pobiera się żadnych opłat. Ponadto na postanowienie w przedmiocie zawieszenia oraz odmowy podjęcia zawieszonego postępowania zgodnie z art. 394 § 1 pkt 6 k.p.c. przysługuje wam zażalenie.

WZÓR

Warszawa, dnia ………………… r.
Sąd Rejonowy
dla ………………
w Warszawie
Wydział I Cywilny


Powód: ………………
Pozwany: ……………
Sygn. akt ………………

Wniosek obu stron o zawieszenie postępowania

Strony zgodnie wnoszą o:
zawieszenie postępowania w sprawie o sygn. akt ………………… na okres ………………/ do czasu …………….
Uzasadnienie

Pomiędzy stronami, wobec przeprowadzonych uzgodnień zaistniała realna możliwość zawarcia ugody. Z uwagi jednak na skomplikowany charakter uzgodnienia spornych kwestii stronom potrzebny jest dłuższy okres czasu na jej zawarcie. Dlatego też strony zgodnie wnoszą jak na wstępie.
...................................
(podpis powoda)
...................................
(podpis pozwanego)

Załączniki:
1. Odpis wniosku.

Postępowanie odwoławcze w KPK

No dobrze. Z racji spraw bieżących tym razem zajmę się postępowaniem odwoławczym w ramach procedury karnej. Miłej lektury i pamiętajcie o klikaniu :P

Podobnie jak to było w procedurze cywilnej do zwyczajnych środków odwoławczych zaliczamy tutaj - apelacji oraz zażalenia. Środki te oczywiście przysługują nam od orzeczeń nieprawomocnych, wydawanych w pierwszej instancji, służąc za kontrolę zaskarżonych decyzji z reguły przez organ wyższej instancji.
Ich charakterystyczną cechą jest:
- skargowość - postępowanie wszczyna się na skutek skargi odwoławczej;
- dewolutywność - przeniesieniem sprawy do organu wyższego instancyjnie lub innego organu;
- suspensywność - wstrzymaniem wykonalności zaskarżonego orzeczenia.
Zgodnie z tym podziałem, apelacja będzie miała charakter bezwzględnie dewolutywny oraz bezwzględnie suspensywny. Z kolei, zażalenie będzie cechować się jako względnie dewolutywny i względnie suspensywny.

Podobnie jak to ma miejsce w procedurze cywilnej tak i w procedurze karnej orzeczeniem jest wyrok lub postanowienie. Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja (art. 444) zaś od postanowień zażalenie (np. w myśl art. 459 i 465 § 1).

Środek odwoławczy musi pochodzić od osoby uprawnionej do jego złożenia. W postępowaniu (karnym) sądowym stronami są: oskarżony, oskarżyciel publiczny, oskarżyciel prywatny, oskarżyciel posiłkowy oraz powód cywilny, w postępowaniu przygotowawczym zaś podejrzany oraz pokrzywdzony.
Udział obrońcy w postępowaniu karnym nie wyłącza osobistego w nim udziału oskarżonego, jako strony procesowej. Tym samym oskarżony ma prawo podejmować samodzielnie czynności procesowe, do których jest uprawniony, czyli że może także wnosić samodzielnie apelację od wyroku sądu rejonowego i apelacja ta podlega rozpoznaniu przez sąd okręgowy w postępowaniu apelacyjnym.
______________________________________
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 stycznia 2002 r.
II KKN 368/2000, LexPolonica nr 359729
Udział obrońcy w postępowaniu karnym nie wyłącza osobistego w nim udziału oskarżonego jako strony procesowej. Oskarżony może więc podejmować samodzielnie czynności procesowe, do których zgodnie z przepisami procesowymi jest uprawniony, czyli że może także wnosić samodzielnie apelację od wyroku sądu rejonowego i apelacja ta podlega rozpoznaniu przez sąd okręgowy w postępowaniu apelacyjnym
_______________________________________

W imieniu stron środki odwoławcze mogą być wnoszone przez ich obrońców lub pełnomocników. Obrońca może wnieść apelację niezależnie od apelacji oskarżonego jednakże może on działać wyłącznie na korzyść oskarżonego. Środek odwoławczy wniesiony przez obrońcę na niekorzyść oskarżonego jest niedopuszczalny z mocy ustawy i nie podlega rozpoznaniu.

Pozdrawiam :)

Zmiany, zmiany, zmiany !!! Kodeks karny :)

Skoro już jesteśmy przy zmianach to czas na Kodeks Karny. W dniach 12 i 14 listopada wejdzie kilka zmian w następującej kwestii:

1. 1) art. 41b otrzymuje brzmienie:
„Art. 41b. § 1. Sąd może orzec zakaz wstępu na imprezę masową, jeżeli przestępstwo zostało popełnione w związku z taką imprezą, a udział sprawcy w imprezach masowych zagraża dobrom chronionym prawem. Sąd orzeka zakaz wstępu na imprezę masową w wypadkach wskazanych w ustawie.
§ 2. Zakaz wstępu na imprezę masową obejmuje wszelkie imprezy masowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polską kadrę narodową lub polski klub sportowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Orzekając zakaz wstępu na imprezę masową za czyn popełniony w związku z masową imprezą sportową, sąd może orzec obowiązek przebywania skazanego w czasie trwania niektórych imprez masowych objętych zakazem w określonym miejscu stałego pobytu, kontrolowany w sposób określony w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego.
§ 4. Sąd orzeka zakaz wstępu na imprezę masową i obowiązek określony w § 3, w razie ponownego skazania sprawcy za przestępstwo popełnione w związku z imprezą masową.
§ 5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może orzec, że po upływie okresu, na który orzeczono obowiązek określony w § 3, skazany będzie obowiązany do stawiennictwa w czasie trwania niektórych imprez masowych objętych zakazem w jednostce organizacyjnej Policji lub w miejscu określonym przez właściwego, ze względu na miejsce zamieszkania skazanego, komendanta powiatowego, rejonowego lub miejskiego Policji.
§ 6. Łączny czas stosowania wobec skazanego obowiązków, określonych w § 3 i 5, nie może przekroczyć okresu orzeczonego wobec skazanego zakazu wstępu na imprezę masową.
§ 7. Jeżeli z okoliczności wynika, że wykonanie obowiązku określonego w § 3 jest niemożliwe lub jego orzeczenie jest oczywiście niecelowe, w miejsce tego obowiązku orzeka się obowiązek stawiennictwa skazanego w czasie trwania niektórych imprez masowych objętych zakazem w jednostce organizacyjnej Policji lub w miejscu określonym przez właściwego, ze względu na miejsce zamieszkania skazanego, komendanta powiatowego, rejonowego lub miejskiego Policji.
§ 8. Nakładając obowiązek, o którym mowa w § 3, 5 lub 7, sąd określa imprezy masowe, w czasie trwania których obowiązek ten ma być wykonywany, wskazując w szczególności nazwy dyscyplin sportowych, nazwy klubów sportowych oraz zakres terytorialny imprez, których obowiązek dotyczy.
§ 9. Obowiązki orzekane na podstawie § 3, 5 i 7 orzeka się w miesiącach i latach. Obowiązek, o którym mowa w § 3, orzeka się na okres nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż 12 miesięcy, zaś obowiązek, o którym mowa w § 7, orzeka się na okres od 6 miesięcy do lat 6, nie-przekraczający okresu, na jaki orzeczono zakaz wstępu na imprezę masową.”;
2) w art. 84 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Sąd może zwolnić skazanego z obowiązku orzeczonego na podstawie art. 41b § 5 lub 7 po upływie połowy okresu, na który go orzeczono, jeżeli obowiązek był stosowany przynajmniej przez rok, a zachowanie skazanego wskazuje, że dalsze stosowanie obowiązku nie jest niezbędne do spełnienia celów środka karnego.”;
3) po art. 224 dodaje się art. 224a w brzmieniu:
„Art. 224a. Kto wiedząc, że zagrożenie nie istnieje, zawiadamia o zdarzeniu, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób lub mieniu w znacznych rozmiarach lub stwarza sytuację, mającą wywołać przekonanie o istnieniu takiego zagrożenia, czym wywołuje czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia mającą na celu uchylenie zagrożenia,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”;
4) art. 244 otrzymuje brzmienie:
„Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”;
5) art. 244a otrzymuje brzmienie:
„Art. 244a. § 1. Kto nie stosuje się do orzeczonego w związku z zakazem wstępu na imprezę masową obowiązku przebywania w miejscu stałego pobytu lub obowiązku stawiennictwa w jednostce organizacyjnej Policji lub w miejscu określonym przez właściwego, ze względu na miejsce zamieszkania osoby skazanej albo ukaranej, komendanta powiatowego, rejonowego lub miejskiego Policji, w czasie trwania imprezy masowej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto udaremnia lub utrudnia kontrolowanie, w sposób określony w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, orzeczonego wobec niego obowiązku, o którym mowa w§ 1.”;
6) po art. 254 dodaje się art. 254a w brzmieniu:
„Art. 254a. Kto zabiera, niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku element wchodzący w skład sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, elektroenergetycznej, gazowej, telekomunikacyjnej albo linii kolejowej, tramwajowej, trolejbusowej lub linii metra, powodując przez to zakłócenie działania całości lub części sieci albo linii, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8."

2. 1) w art. 240 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 118a, 120-124, 127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166, 189, 252 lub przestępstwa o charakterze terrorystycznym, nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”;
2) po art. 255 dodaje się art. 255a w brzmieniu:
„Art. 255a. Kto rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści mogące ułatwić popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym w zamiarze, aby przestępstwo takie zostało popełnione, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”.

Zmiany, zmiany, zmiany !!! Kodeks wykroczeń :)

Wszystkim miłośnikom prawa z racji ów zamiłowania jak i wykonywania obowiązków służbowych, przypominam że w dniu dzisiejszym tj. 12 listopada (gdyby ktoś się zgubił w czasie) jak i za tydzień tj. 19 listopada, w życie wchodzą zmiany KODEKSU WYKROCZEŃ opublikowane odpowiednio w Dz.U.2011.217.1280 oraz Dz.U.2011.224.1340 w następującej kwestii:

1. 1) po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu:
„Art. 50a. § 1. Kto w miejscu publicznym posiada nóż, maczetę lub inny podobnie niebezpieczny przedmiot, a okoliczności jego posiadania wskazują na zamiar użycia go w celu popełnienia przestępstwa, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 3000 zł.
§ 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 orzeka się przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia, choćby nie stanowiły własności sprawcy.”;
2) w art. 66 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kto, chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.”.

2. „Art. 603. § 1. Kto prowadzi sprzedaż na terenie należącym do gminy lub będącym w jej zarządzie poza miejscem do tego wyznaczonym przez właściwe organy gminy, podlega karze grzywny.
§ 2. W razie popełnienia wykroczenia, określonego w § 1, można orzec przepadek towarów przeznaczonych do sprzedaży, choćby nie stanowiły własności sprawcy.”.

Kto jeszcze nie zaopatrzył się w nowy kodeks informuję, iż najbliższe nowości wejdą w życie w grudniu tego roku a następnie w styczniu, kwietniu i sierpniu zbliżającego się roku 2012. Tak więc ołówki w dłoń i kreślimy !!!!!!!!!!!!!!

Z poważaniem
Wasz Cyceron :P

PS. KLIKAMY KLIKAMY !!!!!!!!!!!!!

Ustanowienie obrońcy z urzędu (117-124)

Zgodnie z art. 117 § 1 kpc strona ma prawo zgłosić, na piśmie lub ustnie do protokołu, wniosek o ustanowienie dla siebie obrońcy w postaci adwokata lub radcy prawnego. Wniosek ten należy zgłosić w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy, albo w Sądzie Rejonowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy.

Złożenie takiego wniosku nie jest równoznaczne z ustanowieniem takiej pomocy przez Sąd. Wniosek taki zostanie uwzględniony wyłącznie wówczas, jeśli Sąd uzna, że udział adwokata lub radcy prawnego jest konieczny z uwagi na zawiłość sprawy.
Ogólnie przyjmuje się, że strona korzystająca z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych może równocześnie zgłosić, na analogicznych zasadach do przedstawionych powyżej, wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego, jeżeli na podstawie oświadczenia, zawartego we wniosku, obejmującego szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, wykaże, że nie może bez uszczerbku ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego.

Ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu przez sąd jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa procesowego. Nie ma więc potrzeby, aby strona sporządzała dodatkowo pełnomocnictwo procesowe dla ustanowionego w ten sposób pełnomocnika. Ustanowienie adwokata lub radcy prawnego wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała. Jednakże na zasadzie tego ustanowienia adwokat lub radca prawny strony podejmuje czynności procesowe niecierpiące zwłoki.

Pamiętajmy również, iż w oparciu o art. 120 k.p.c. sąd ma prawo cofnąć decyzję o ustanowieniu adwokata lub radcy prawnego, jeżeli okaże się, że okoliczności, na których podstawie je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć, zaś strona jest obowiązana uiścić wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego dla niej ustanowionego. Stronę, która uzyskała ustanowienie adwokata lub radcy prawnego na podstawie podania świadomie nieprawdziwych okoliczności, sąd skaże dodatkowo na grzywnę. Zgłoszenie wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, jak również wniesienie środka odwoławczego od odmowy ich ustanowienia nie wstrzymuje biegu toczącego się postępowania, chyba że chodzi o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego dla powoda na skutek wniosku zgłoszonego w pozwie lub przed wytoczeniem powództwa. Sąd może jednak wstrzymać rozpoznanie sprawy aż do prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku i w związku z tym nie wyznaczać rozprawy, a wyznaczoną rozprawę odwołać lub odroczyć.

Co najważniejsze wniosek o ustanowienie obrońcy z urzędu wolny jest od opłaty.

WZÓR

Warszawa, dnia …………………… r.

Sąd Rejonowy
dla m.st. Warszawy
w Warszawie
Wydział …………

Powód: ……………………,
Pozwana: ……………………

sygn. akt …………………

WNIOSEK O USTANOWIENIE PEŁNOMOCNIKA PROCESOWEGO Z URZĘDU

W oparciu o art. 117 k.p.c. wnoszę o:
ustanowienie pełnomocnika z urzędu, celem reprezentowania mnie w sprawie toczącej się pod sygnaturą akt ……………… o ……………………………….

Uzasadnienie

Po gruntownej analizie akt sprawy …………… doszedłem do wniosku, że jest ona na tyle zawiła, iż wymaga pomocy udzielonej mi przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Udział adwokata lub radcy prawnego po stronie ………… jest konieczny m.in. ze względu na fakt zgłoszenia przez stronę ………… reprezentowaną przez radcę prawnego, nowych, licznych wniosków dowodowych. ……………, nie mając doświadczenia w prowadzeniu sporów sądowych, ma trudność w określeniu właściwej strategii procesowej, gwarantującej mu skuteczne dochodzenie praw pracowniczych.

Jednocześnie ……………… zaznacza, że z uzyskiwanego przezeń comiesięcznego dochodu w wysokości ……………… zł netto, nie jest w stanie pokryć honorarium należnego zawodowemu pełnomocnikowi pochodzącemu z wyboru, bez poniesienia uszczerbku związanego z utrzymaniem koniecznym dla siebie i rodziny. Na utrzymaniu powoda aktualnie pozostaje dwoje małoletnich dzieci w wieku ……… oraz ……… lat oraz bezrobotna żona, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych.
Dowód: zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy ……………… z dnia ……………… r.
Wydatki związane z utrzymaniem mieszkania, w którym zamieszkuję z rodziną, wynoszą ok. ………… zł miesięcznie. Ponadto od dłuższego czasu leczę się na przewlekłe ………………, co wiąże się z zakupem drogich leków w kwocie ok. …………… zł miesięcznie. Stałe miesięczne wydatki związane z edukacją dzieci w postaci opłat za dodatkowe zajęcia dydaktyczne wynoszą ok. 700 zł.
Dowód: 1) pismo administratora budynku w sprawie wymiaru opłat eksploatacyjnych z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego,
2) rachunki na zakup leków,
3) faktura VAT za usługi edukacyjne.
Przedstawione okoliczności świadczą o tym, że niniejszy wniosek jest całkowicie uzasadniony.


………………………………
Załączniki:
1) dowody wskazane we wniosku

Koszty procesu w postępowaniu cywilnym (98-110)

No dobrze, dzisiaj coś prostego ;P Życzę miłej lektury !!!

Przeważnie jest tak, że zwrot kosztów procesu spoczywa na jednej ze stron procesu. O tym, która ze stron zostanie obciążona tym zaszczytem, decyduje sąd w każdej sprawie.

Decyzja o obowiązku zwrotu kosztów procesu opiera się na ustalonych zasadach:
1. Zasada odpowiedzialności za wynik procesu - oznacza, że strona, która sprawę przegrała, zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu. Zasada ta wynika wprost z treści art. 98 § 1 k.p.c. Od zasady odpowiedzialności za wynik procesu przepisy przewidują wyjątki w postaci:
- zasady zawinienia - polega na tym, że sąd zasądza zwrot kosztów procesu niezależnie od wyniku sprawy opierając się na innych przesłankach. Zasada ta występuje w trzech przypadkach uregulowanych w art. 101, 103 i 110 k.p.c.
a. zgodnie z art. 101 zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Przepis ten mówi o sytuacji, gdy wystąpienie z pozwem nie było konieczne ponieważ pozwany i tak spełniłby świadczenie, do którego był zobowiązany. Wówczas, jeśli pomimo tego pozew został złożony, a pozwany w odpowiedzi na otrzymany pozew od razu uznał żądanie powoda, należy mu się zwrot poniesionych kosztów procesu.
b. zgodnie z art. 103, niezależnie od wyniku sprawy, sąd może nałożyć na stronę obowiązek zwrotu kosztów, wywołanych jego niesumiennym lub oczywiście niewłaściwym postępowaniem. Dotyczy to zwłaszcza kosztów powstałych wskutek uchylenia się od wyjaśnień lub złożenia wyjaśnień niezgodnych z prawdą, zatajenia lub opóźnionego powołania dowodów, a także nieusprawiedliwionej odmowy poddania się mediacji, na którą strona uprzednio wyraziła zgodę.
c. art. 110 przesądza z kolei, że sąd może zasądzić od świadka, biegłego, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego - po ich wysłuchaniu - zwrot kosztów wywołanych ich rażącą winą.

- zasady słuszności - zasada słuszności - uregulowana jest w art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Do okoliczności uzasadniających zastosowanie zasady słuszności należy m.in. sytuacja majątkowa i życiowa strony. Nie oznacza to jednak możliwości zasądzenia kosztów postępowania na rzecz tej strony od strony wygrywającej.

KSH: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - cz. 2

1. Stadia tworzenia i zgłaszania spółki do rejestru

Do powstania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, poza zawarciem umowy spółki konieczne jest:
- powołanie i ustanowienie władz spółki (zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej, jeżeli wymaga tego ustawa lub umowa spółki),
- wniesienie przez wspólników wkładów koniecznych na pokrycie całego kapitału zakładowego, a w razie objęcia udziału za cenę wyższą od wartości nominalnej także wniesienie nadwyżki (agio),
- zgłoszenie zawiązania spółki czyli wpis do rejestru przedsiębiorców.

Pamiętajmy, że zgłoszenie do sądu rejestrowego zawiązania spółki musi nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy spółki, inaczej umowa spółki ulega rozwiązaniu. Z podobnym przypadkiem spotkamy się w momencie gdy postanowienie sądu odmawiające zarejestrowania spółki stanie się prawomocne (art. 169 KSH).

W momencie dokonania wpisu do rejestru przedsiębiorców (Krajowego Rejestru Sądowego) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji staje się spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i nabywa osobowość prawną. Z tą chwilą spółka staje się podmiotem praw i obowiązków spółki w organizacji (art. 12 KSH).

2. Wykaz wniosków i ich załączników używanych przez spółkę

W zależności od potrzeb przed jakimi w danym momencie stoi spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wymienić można kilka grup formularzy głównych oraz kilkadziesiąt formularzy pomocniczych stanowiących załączniki do formularza głównego składanego do sądu rejestrowego.

1. KRS-W3 (Wniosek o rejestrację podmiotu w rejestrze przedsiębiorców)
a. KRS-WA (Oddziały, terenowe jednostki organizacyjne)
b. KRS-WE (Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością)
c. KRS-WH (Sposób powstania podmiotu)
d. KRS-WK (Organy podmiotu / wspólnicy uprawnieni do reprezentowania spółki)
e. KRS-WL (Prokurenci)
f. KRS-WM (Przedmiot działania)
g. KRS-ZN (Sprawozdania finansowe i inne dokumenty)
2. KRS-Z3 (Wniosek o zmianę danych podmiotu w rejestrze przedsiębiorców)
a. KRS-ZA (Zmiana - oddziały, terenowe jednostki organizacyjne)
b. KRS-ZE (Zmiana - wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością)
c. KRS-WK (Organy podmiotu / wspólnicy uprawnieni do reprezentowania spółki)
d. KRS-ZK (Zmiana - organy podmiotu / wspólnicy uprawnieni do reprezentowania spółki)
e. KRS-ZL (Zmiana - prokurenci)
f. KRS-ZM (Zmiana - przedmiot działalności)
g. KRS-ZN (Sprawozdania finansowe i inne dokumenty)
h. KRS-ZH (Zmiana - połączenie, podział, przekształcenie spółki)
i. KRS-ZY (numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP)
3. KRS-Z30 (Sprawozdania finansowe i inne dokumenty)
4. KRS-Z40 (Zaległość podatkowa, celna, na rzecz ZUS)
5. KRS-Z41 (Wierzytelność)
a. KRS-ZP (Wierzyciele)
6. KRS-Z42 (Wierzyciele - zmiana)
7. KRS-Z61 (Likwidacja, rozwiązanie / unieważnienie)
a. KRS-ZR (Likwidator, zarządca, przedstawiciel / reprezentant upadłego)
b. KRS-ZY (Numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP)
c. KRS-WK (Organy podmiotu / wspólnicy uprawnieni do reprezentowania spółki)
d. KRS-ZK (Zmiana - organy podmiotu / wspólnicy uprawnieni do reprezentowania spółki)
8. KRS-Z67 (Postępowanie układowe)
a. KRS-ZY (Numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP)
9. KRS-Z68 (Postępowanie naprawcze)
a. KRS-ZY (Numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP)
10. KRS-X2 (Wykreślenie podmiotu z Krajowego rejestru Sądowego)
a. KRS-ZH (Zmiana - połączenie, podział, przekształcenie spółki)

W następnym wpisie rejestracja podmiotu w KRS :)

KSH: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością -

No dobrze. Wysłuchałem próśb i zająłem się Kodeksem Spółek Handlowych. Oto kilka rad jak zakładać Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Pamiętajcie o reklamach :P

1. Uwagi ogólne

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest „tworem” stosunkowo młodym. W Polskim systemie prawnym, główne przepisy odnoszące się do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością szczegółowo uregulowane zostały w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych (KSH) tj. w art. od 151 do 300.

W myśl przywołanych przepisów spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością może zawiązać jedna lub więcej osób fizycznych lub prawnych, w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Pamiętać jednakże należy, iż spółka nie może być zawiązana wyłącznie przez inną jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialności (art. 151 § 1 i 2 KSH).
Przedmiotową spółkę zalicza się do spółek kapitałowych, w której wspólnicy są zobowiązani jedynie do świadczeń szczegółowo określonych w umowie spółki a tym samym nie odpowiadają za zobowiązania spółki.

Kapitał zakładowy spółki dzieli się na udziały o równej bądź to nierównej wartości nominalnej. Może i brzmi to skomplikowanie ale jest to szczegółowo określona w umowie spółki, określona w złotych, suma, jaką wspólnicy zobowiązują się wnieść do spółki w formie wkładów pieniężnych lub / oraz niepieniężnych. W przypadku gdy wkładem do spółki, w całości lub w części, ma być wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu, osobę wspólnika wnoszącego wkład niepieniężny, jak również wartość nominalną i liczbę objętych w ten sposób udziałów w spółce (art. 158 § 1 KSH). Pamiętajmy również, że kapitał zakładowy spółki powinien wynieść co najmniej 5 000 złotych, a wartość nominalna jednego udziału nie może być niższa niż 50 złotych.

W kolejnym punkcie przedstawię pokrótce najważniejsze elementy, które powinny się znaleźć w przedmiotowej umowie.

2. Treść umowy spółki

Tworzenie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie należy do zbytnio skomplikowanych zadań zwłaszcza, że art. 157 § 1 KSH zwięźle wymienia konieczne (obligatoryjne) elementy, które powinny się w niej znaleźć. Zgodnie z przywołanym przepisem umowa powinna zawierać w swej treści przede wszystkim:
1. firmę oraz siedzibę spółki,
2. przedmiot działalności spółki,
3. wysokość kapitału zakładowego,
4. wskazanie, czy wspólnik może mieć więcej niż jeden udział,
5. liczbę i wartość nominalną udziałów objętych przez poszczególnych wspólników,
6. czas trwania spółki, jeżeli został oznaczony.

Jak wspomniałem powyżej zawierając umowę spółki należy w pierwszej kolejności podjąć decyzję co do firmy oraz siedziby spółki. W odniesieniu do firmy spółki ustawodawca nie narzuca wielkich ograniczeń. W art. 160 § 1 KSH wskazuje jedynie, że możliwe jest obranie dowolnej nazwa spółki (firma) jednakże należy pamiętać aby jej nazwa odróżniała się w dostateczny sposób od innych firm działających na rynku. Firma spółki powinna również zawierać dodatkowe oznaczenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialności”. Dopuszczalne jest stosowanie w tym przypadku skrótów „spółka z o.o.” oraz „sp. z o.o.”.

„Spółka prowadzi swoją działalność pod firmą: ……… spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka może używać skrótu tej nazwy: …………….. sp. z o. o. i jej odpowiedników w innych językach, jak również wyróżniającego Spółkę znaku graficznego z tą nazwą”

Umowa spółki powinna również określać siedzibę spółki. W większości przypadków będzie to miejscowość, w której ma siedzibę organ zarządzający spółką (art. 41 Kodeksu cywilnego), bądź też miejscowość, w której zlokalizowany jest główny zakład spółki. Wymóg zawarcia w umowie spółki wzmianki odnoszącej się do siedziby spółki, wynika stąd, iż określa to właściwość sądu rejestrowego. Zgodnie z treścią art. 6942 Kodeksu postępowania cywilnego (KPC), w sprawach rejestrowych wyłącznie właściwy jest sąd rejonowy (sąd gospodarczy) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu, którego wpis dotyczy (sąd rejestrowy).

„Siedzibą Spółki jest …”

Przedmiot działalności spółki powinien być bezwzględnie dookreślony w jej umowie. Wymóg ten wynika wprost z art. 21 § 1 KSH. Należy zwrócić na to szczególną uwagę gdyż sąd rejestrowy w przypadku gdy określony w umowie przedmiot działalności spółki jest sprzeczny z prawem lub umowa nie zawiera postanowień dotyczących przedmiotu działalności może orzec o rozwiązaniu wpisanej do rejestru spółki, oczywiście po wcześniejszym wezwaniu spółki do usunięcia braków w terminie wyznaczonym przez sąd rejestrowy. Pamiętajmy również, że przedmiot działalności spółki nie może być ogólnie określony lecz musi być oparty na nazewnictwie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD).

„Przedmiotem działalności spółki jest (np.):
- 15.11.Z – Wyprawa skór, garbowanie; wyprawa i barwienie skór futerkowych,
- 15.12.Z – Produkcja toreb bagażowych, toreb ręcznych i podobnych wyrobów kaletniczych; produkcja wyrobów rymarskich”

Kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jak już powyżej wspomniałem jest cyfrowym oznaczeniem kwoty pieniężnej, stanowiącej sumę wniesionych do spółki wkładów. Musi ona zostać szczegółowo określona w umowie spółki i w całości pokryta do momentu zarejestrowania spółki. Jest to istotne z uwagi na fakt, iż oświadczenie tej treści przedkłada się wraz z wnioskiem do sądu rejestrowego. Minimalna wysokość kapitału zakładowego w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wynosi obecnie 5 000 zł a wartość nominalna jednego udziału nie może być niższa niż 50 zł (art. 152-154 KSH).

„Wspólnicy objęli udziały w kapitale zakładowym Spółki w następujący sposób:

- wspólnik ……………………, objął ……………. (………………….) równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej wynoszącej …… (……) złotych każdy, i o łącznej wartości nominalnej ………… (……………) złotych

- wspólnik ……………………, objął ……………. (………………….) równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej wynoszącej …… (……) złotych każdy, i o łącznej wartości nominalnej ………… (……………) złotych”

Jeżeli chodzi o czas trwania spółki, to powszechnie przyjmuje się, że jeżeli spółka tworzona jest na czas oznaczony należy to zaznaczyć w umowie spółki. W innym wypadku stosowny zapis w umowie jest zbędny aczkolwiek nie jest niedopuszczalny. Oznaczenie czasu na jaki utworzono daną spółkę może dokonać na różne sposoby np. poprzez wskazanie konkretnej daty do kiedy prowadzona jest spółka, wskazanie przedziału czasowego od-do, czy też określenie realizacji narzuconego na spółkę zadania.

„Spółka założona została na czas nieoznaczony”
lub
„Spółka założona została na czas budowy Szpitala Wojewódzkiego w Warszawie”

Umowa spółki, jak i akt założycielski jednoosobowej spółki z o.o. oraz wszelkie zmiany w wymienionych dokumentach wymagają formy aktu notarialnego.

W momencie zawarcia umowy spółki powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji.

W następnej kolejności zajmę się:
- Stadiach tworzenia i zgłaszania spółki do rejestru
- Wykazie wniosków i ich załączników używanych przez spółkę
- Rejestracji podmiotu w rejestrze przedsiębiorców

Zwolnienie z opłat sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu

Powszechnie przyjmuje się, że zwolnienie z kosztów dzieli się na następujące kategorie:
1. zwolnienie czysto ustawowe (art. 94-100)
2. zwolnienie na podstawie postanowienia sądu lub referendarza sądowego (art. 100-112, 118)
3. zwolnienie mieszane czyli na podstawie ustawy jaki i postanowienia sądu lub referendarza sądowego (113-117)

Ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych może być częściowe (gdy dotyczy np. tylko opłat, ale już nie wydatków - art. 94 i 95) lub całkowite (gdy dotyczy zarówno opłat, jak i wydatków - art. 96). Zwolnienie podmiotów wymienionych w art. 96 ust. 1 od kosztów sądowych dotyczy zarówno opłat, jak i wydatków. Jest to ustawowe, podmiotowe, całkowite zwolnienie od kosztów sądowych (z pewnymi wyjątkami - art. 96 ust. 1 pkt 4).
Zwolnienie od kosztów dotyczy zarówno postępowania rozpoznawczego, jak i postępowania egzekucyjnego (art. 771 k.p.c.).

Aby uzyskać stosowne zwolnienie z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych wnioskujący powinna złożyć stosowne oświadczenie, że nie jest w stanie ponieść ich bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Oświadczenie powinno obejmować dokładne dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach. Do wniosku należy dołączyć dokumenty stwierdzające stan materialny np. zaświadczenie o zarobkach, odcinek wypłaty renty czy emerytury. Najważniejsze jest aby wszelkie zaświadczenia były aktualne.

W przypadku gdy o zwolnienie z kosztów wniosek składa podmiot gospodarczy powinien on wykazać, że nie posiada dostatecznych środków na poniesienie kosztów sądowych np.za pomocą wyciągu z rachunku bankowego przy czym brak środków na rachunku nie może być krótkotrwały.
Wniosek o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych należy zgłosić na piśmie lub ustnie do protokołu w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż złożenie wniosku nie jest równoznaczne ze zwolnieniem z kosztów gdyż sąd może zarządzić stosowne dochodzenie jeżeli na podstawie okoliczności sprawy lub oświadczeń strony przeciwnej, poweźmie wątpliwości co do stanu majątkowego strony domagającej się zwolnienia z kosztów sądowych lub z niego korzystającej.

Pełnomocnik z urzędu
Poza wnioskiem o zwolnienie z kosztów każda strona ma prawo zgłosić pisemnie lub ustnie wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego (art. 117 § 1 i 2 k.p.c.). Sądem właściwym do rozpoznania wniosku jest sąd, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy (art. 117 § 2 k.p.c.). Sąd uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny (np. sprawa jest skomplikowana, strona jest nieporadna). Postanowienie o ustanowieniu adwokata lub radcy prawnego nie podlega zaskarżeniu, tym samym zgodnie z treścią art. 357 § 1 i 2 k.p.c., należy pamiętać, że doręczone zostanie bez uzasadnienia, natomiast postanowienie o odmowie ustanowienia adwokata (radcy prawnego) sąd doręczy z uzasadnieniem, gdyż jest ono zaskarżalne zażaleniem (art. 394 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Postępowanie o ustanowieniu albo odmowie ustanowienia adwokata lub radcy prawnego w myśl art. 123 § 2 k.p.c. może wydać także referendarz sądowy. Na postanowienie referendarza sądowego przysługuje skarga (art. 398[22] § 1 w zw. z art. 394 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Uwzględnienie wniosku o ustanowienie adwokata (radcy prawnego)
W tym przypadku sąd zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub okręgowej izby radców prawnych o wyznaczenie adwokata (radcy prawnego) i powiadomienie o tym sądu. Wskazane organy samorządu adwokackiego i radcowskiego powinny niezwłocznie wskazać adwokata (radcę prawnego) i powiadomić o tym sąd. Ustanowienie adwokata (radcy prawnego) jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa procesowego. Strona, dla której ustanowiono adwokata z urzędu, może - stosownie do art. 94 § 1 w zw. z art. 118 k.p.c. - wypowiedzieć temu adwokatowi pełnomocnictwo procesowe (postanowienie SN z 3 czerwca 1976 r., III CRN 64/76, LexPolonica nr 312999).

Odmowa ustanowienia dla strony adwokata (radcy prawnego) z urzędu
Odmowa sądu ustanowienia obrońcy z urzędu nie usprawiedliwia zarzutu nieważności postępowania wskutek pozbawienia strony możności obrony swych praw. Nieważność postępowania z powodu pozbawienia strony możliwości obrony swych praw zachodzi bowiem wówczas, gdy strona wbrew swojej woli została faktycznie pozbawiona możności działania. Samo więc złożenie przez stronę wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego nie obliguje sądu do jego uwzględnienia. Wniosek taki podlega uwzględnieniu wówczas, gdy w ocenie sądu udział profesjonalnego pełnomocnika procesowego jest potrzebny (art. 117 § 4 k.p.c.). Sytuacja taka może zachodzić wtedy, gdy nieporadność strony prowadzi do tego, że przy faktycznym lub prawnym skomplikowaniu sprawy nie jest ona w stanie wykorzystać prawnych możliwości prawidłowego jej prowadzenia.

Cofnięcie ustanowienia
W przypadku gdy sąd stwierdzi, że okoliczności, na podstawie których został ustanowiony dla strony pełnomocnik, nie istniały lub przestały istnieć, wyda wówczas postanowienie o cofnięciu ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, a gdyby okazało się, że strona podała świadomie nieprawdziwe okoliczności, sąd powinien skazać taką stronę na grzywnę w kwocie do 5 tysięcy zł (art. 163 § 1 k.p.c.). Referendarzowi sądowemu nie przysługują kompetencje ani do cofnięcia ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, ani do skazania strony na grzywnę.

WZÓR

Warszawa, dnia …………… r.

Sąd Rejonowy
dla Warszawy-Śródmieście
Wydział I Cywilny
w Warszawie

Powód: ……………………
Pozwany: ………………………
Sygn. akt ………………
Wartość przedmiotu sporu: ……………… zł

Wniosek powoda
o zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu

Wnoszę o:
zwolnienie mnie z kosztów sądowych i ustanowienie dla mnie adwokata w sprawie przeciwko ………………… o zapłatę kwoty …………….. zł.

Uzasadnienie
W celu wykazania przesłanek z wynikających z art. 102 u.k.s.c. składam oświadczenie następującej treści:
Postępowanie wszczęte przeciwko stronie pozwanej o zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego i naprawienie szkód, jakich doznałem w wypadku komunikacyjnym, wiąże się z obowiązkiem ponoszenia kosztów sądowych.

Z uwagi na moją trudną sytuację materialną nie jestem w stanie ponieść tych wydatków bez uszczerbku dla domowego budżetu koniecznych dla utrzymania siebie i mojej żony. Obecne dochody rodziny pochodzą wyłącznie z mojej skromnej renty i wynoszą …………… zł. Wraz z małżonką nie posiadam innych dochodów, z których mógłbym ponieść należne koszty sądowe.

W wyniku wypadku została ograniczona moja zdolność do samodzielnego poruszania się. Skomplikowany charakter sprawy, mój wiek (…… lata) oraz stan zdrowia, stwierdzony załączonym zaświadczeniem lekarskim, wymagają pomocy adwokata przy prowadzeniu sprawy.
Załączone oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach jest pełne i niczego w nim nie pominąłem.
W tych warunkach wniosek mój jest uzasadniony.
…………………………………
Załączniki:
1) oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania,
2) zaświadczenie lekarskie.