Wymagania formalne
Skarga na czynność komornika powinna spełniać wymagania zwykłego pisma procesowego (zwykłe wymagania formalne) oraz wymagania przepisane dla danego środka prawnego. Wymagania formalne skargi szczegółowo określone zostały w art. 767 § 3 k.p.c. Wynika z nich, że skarga powinna być wniesiona na piśmie. Możliwość wniesienia skargi w formie jej ustnego zgłoszenia do protokołu przewidziana jest w przepisach szczególnych (np. art. 870 § 1, art. 986 k.p.c.). Skarga powinna spełniać wymagania zwykłego pisma procesowego a ponadto określać zaskarżoną czynność lub czynność, której komornik zaniechał, oraz zawierać wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.
Zawieszenie postępowania egzekucyjnego
Wniesienie skargi nie prowadzi do wstrzymania postępowania egzekucyjnego. Jednakże Sąd może z urzędu zawiesić postępowanie egzekucyjne lub wstrzymać dokonanie czynności z uwagi na okoliczności sprawy. Z reguły prawdopodobieństwo powstania szkody będzie podstawą zawieszenia postępowania lub wstrzymania dokonania czynności.
Zawieszenie postępowania egzekucyjnego może nastąpić także na wniosek podmiotu, który wniósł skargę. Wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego może być złożony łącznie ze skargą na czynności komornika lub w toku postępowania wywołanego skargą. Wniosek powinien wskazywać okoliczności świadczące o tym, że dalsze prowadzenie postępowania może wyrządzić skarżącemu szkodę, może więc się okazać, że celowe i uzasadnione będzie zawieszenie postępowania tylko w części, np. w odniesieniu do zaspokojenia tylko niektórych roszczeń, albo co do określonego sposobu egzekucji. Przed zawieszeniem postępowania zgodnie z treścią art. 827 § 1 k.p.c. sąd wysłucha strony.
Termin wniesienia skargi
Skargę składa się w terminie tygodnia do sądu, przy którym działa komornik. Jeżeli jednak wierzyciel wybrał do prowadzenia egzekucji komornika poza właściwością ogólną (opierając się na art. 8 ustawy o komornikach), skargę należy złożyć do sądu, który byłby właściwy według zasad ogólnych. Sposób liczenia terminu tygodniowego uzależniony jest od przedmiotu zaskarżenia, obecności skarżącego przy czynności oraz terminu powiadomienia o czynności.
Termin tygodniowy biegnie:
1) w przypadku gdy skarżący był obecny przy czynności lub został o jej terminie powiadomiony - od dnia dokonania czynności,
2) w przypadku gdy skarżący nie był obecny przy czynności ani nie był o niej powiadomiony - od dnia zawiadomienia o czynności,
3) w przypadku niezawiadomienia o terminie dokonania czynności - od dnia dowiedzenia się przez skarżącego o dokonaniu czynności,
4) w przypadku zaniechania dokonania czynności - od dnia, w którym czynność powinna zostać dokonana.
Szczegóły w kwestii wniesienia skargi zawarte są w art. 818 § 2, art. 853 § 2, art. 870 § 1, art. 950 i 986 k.p.c.
Odrzuceniem skargi
Zgodnie z art. 767[3] k.p.c., jeżeli skargę wniesiono po terminie albo nie uzupełniono w terminie jej braków formalnych, w tym fiskalnych, sąd odrzuca skargę, chyba że uzna, iż zachodzi podstawa do podjęcia czynności na podstawie art. 759 § 2 k.p.c. Na postanowienie sądu o odrzuceniu skargi przysługuje zażalenie.
Z uregulowania przyjętego w art. 767[3] k.p.c. wynika, że sąd ma obowiązek zbadania czy zachodzą podstawy do podjęcia tzw. czynności nadzorczych na podstawie art. 759 § 2 k.p.c. Pozytywna ocena w tym zakresie uniemożliwia odrzucenie skargi oraz wydanie postanowienia zawierającego zarządzenia zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji.
Sąd merytorycznie rozpoznaje skargę w terminie tygodniowym od dnia jej wpływu do sądu, a gdy skarga zawiera braki formalne, które podlegają uzupełnieniu - w terminie tygodniowym od jej uzupełnienia, po nadesłaniu przez komornika uzasadnienia dokonania zaskarżonej czynności oraz akt sprawy (art. 767 § 4 k.p.c.). Rozpoznanie skargi następuje na posiedzeniu niejawnym, chyba że przepis szczególny wymaga przeprowadzenia rozprawy albo sąd uzna, że istnieje potrzeba wyznaczenia posiedzenia jawnego niebędącego rozprawą. Dokonując merytorycznej oceny skargi, sąd bada, czy zaskarżona czynność dokonana została zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym, a w przypadku skargi na zaniechanie dokonania czynności, czy w świetle tych przepisów komornik powinien dokonać, a nie dokonał czynności.
Postanowienie rozstrzygające skargę w sposób merytoryczny może być postanowieniem uwzględniającym albo oddalającym ją. W pierwszym przypadku, gdy skarga dotyczy czynności dokonanej, sąd uchyli bądź zmieni zaskarżoną czynność, gdy zaś dotyczy czynności zaniechanej, sąd nakaże komornikowi dokonanie określonej czynności, może też wydać orzeczenie, którego komornik - mimo istnienia warunków ustawowych - zaniechał. Tego rodzaju orzeczenie nie jest warunkowane wcześniejszym zgłoszeniem odpowiedniego wniosku do komornika i oddaleniem wniosku w postępowaniu prowadzonym przez komornika.
W postępowaniu ze skargi sąd będzie mógł orzec o zawieszeniu lub umorzeniu postępowania. To drugie orzeczenie z mocy art. 826 k.p.c. będzie skutkowało uchyleniem dokonanych wcześniej czynności. Sąd zawiesi postępowanie w sytuacji, gdy w sprawie egzekucyjnej zaistniały przesłanki do wstrzymania biegu czynności, a komornik te czynności pominął. Umorzenie postępowania nastąpi, gdy wystąpiły trwałe przeszkody wykluczające prowadzenie postępowania w całości albo w odniesieniu do określonej osoby lub określonej rzeczy czy prawa. Postanowienie o oddaleniu skargi sąd wyda, jeżeli stwierdzi, że skarga jest nieuzasadniona.
Sąd rejonowy uzasadnia postanowienie rozpoznające skargę na czynność komornika tylko wtedy, gdy podlega ono zaskarżeniu (art. 357 § 1 i 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) (uchwała SN z 20 listopada 2008 r., III CZP 107/2008). Na postanowienie rozstrzygające skargę na czynności komornika przysługuje zażalenie według reguły przyjętej w art. 767[4] k.p.c.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz