Szukaj na tym blogu

poniedziałek, 31 października 2011

Właściwość sądu w postępowaniu cywilnym

Jako, że temat ten został poruszony, zamieszczam króciutkie wyjaśnienia w kwestii właściwości sądów w postępowaniu cywilnym. Miłej lektury ;)

Przez właściwość sądu rozumiemy zdolność konkretnego sądu do rozstrzygnięcia danej sprawy. Zatem, każdy, kto wnosi sprawę do sądu musi w pierwszej kolejności doprecyzować, jaki sąd w danej kwestii będzie sądem właściwym.
W tym świetle należy pamiętać, iż istnieją dwa podstawowe rodzaje właściwości: rzeczowa (art. 16-18), miejscowa (27-42). Ponadto, wyróżnić można, jako odmianę właściwości rzeczowej, właściwość funkcjonalną (instancyjną).

Właściwość rzeczowa
Właściwość rzeczowa wskazuje, który sąd jest właściwy do rozstrzygnięcia merytorycznego w danej instancji.
W procesie cywilnym nie obowiązuje zasada jednolitego sądu I instancji. Jednakże przepis art. 16 k.p.c. ustanawia domniemanie właściwości rzeczowej sądu rejonowego w każdej sprawie. Jedynie wówczas, gdy przepis szczególny zastrzega właściwość sądu okręgowego, domniemanie to nie obowiązuje (art. 17). W razie wątpliwości co do tego, który sąd jest właściwy, domniemanie to przemawia za właściwością sądu rejonowego. Podobne domniemanie zawarto w treści art. 507 k.p.c. dla postępowania nieprocesowego.

Zatem, ustalając jaki sąd jest właściwy, należy w pierwszej kolejności rozważyć właściwość sadu okręgowego. Katalog tych spraw wskazuje art. 17 k.p.c., który określa że do właściwości sądów okręgowych należą sprawy:
1) o prawa niemajątkowe i łącznie z nimi dochodzone roszczenia majątkowe oprócz spraw o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka, o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa oraz o rozwiązanie przysposobienia,
2) o ochronę praw autorskich i pokrewnych, jak również dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych oraz o ochronę innych praw na dobrach niematerialnych,
3) o roszczenia wynikające z Prawa prasowego,
4) o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, a w postępowaniu w sprawach gospodarczych sto tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania i o ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami oraz spraw o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
4[1]) o wydanie orzeczenia zastępującego uchwałę o podziale spółdzielni,
4[2]) o uchylenie, stwierdzenie nieważności albo o ustalenie nieistnienia uchwał organów osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną,
4[3]) o zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji,
4[4]) o odszkodowanie z tytułu szkody wyrządzonej przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem

Należy zaznaczyć także, iż w niektórych przepisach regulujących tzw. postępowania odrębne (są nimi np. postępowanie w sprawach gospodarczych, czy w sprawach prawa pracy) wprowadzono rozwiązanie odwrotne, a więc zasadę, iż właściwy w tych sprawach jest sąd okręgowy, a dopiero w wypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie, sąd rejonowy, czy np. antymonopolowy (art. 4793 k.p.c.).

Dodać jedynie watro, iż w gestii sądu - a więc poza zasięgiem wnoszącego sprawę do sądu - pozostaje przekazanie sprawy sądowi właściwemu, zgodnie z art. 200 k.p.c.

Właściwość funkcjonalna (instancyjna)

Dwuinstancyjność postępowania sądowego, została wyrażona w Konstytucji RP, w art. 176, który wskazuje, że postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. Jest to przepis będący konsekwencją zasady wyrażonej w art. 78 Konstytucji, iż każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Można tę zasadę nazwać kolokwialnie regułą drugiej pary oczu, której celem jest wyeliminowanie błędu w rozstrzygnięciu.

W postępowaniu cywilnym, rolę sądu I instancji pełni sąd rejonowy, bądź sąd okręgowy, zaś sądem II instancji - jest sąd okręgowy (wobec sądu rejonowego) oraz sąd apelacyjny (wobec sądu okręgowego).
Często spotykamy się jeszcze z błędnym określeniem III instancji jako Sądu Najwyższego, do którego w ściśle określonych przypadkach przysługuje skarga kasacyjna, którą wnosi się w danej sprawie po prawomocnym rozstrzygnięciu przez sąd II instancji. Jednakże z całą mocą zaznaczyć należy, iż w ramach rozpoznawania skargi kasacyjnej, Sąd Najwyższy dokonuje kontroli zaskarżonego orzeczenia wyłącznie pod względem prawnym, a więc z punktu widzenia jego legalności. Stąd uznaje się, iż skarga kasacyjna stoi na straży wykonywania prawa (przez sądy) oraz jego jednolitej wykładni.

Właściwość miejscowa
W tym zakresie ustawodawca wprowadził obszerną regulację (przepisy od art. 27 do art. 42 k.p.c.), która obejmuje ogólną właściwość miejscową oraz tzw. właściwość przemienną i właściwość wyłączną.

Ogólne zasady właściwości miejscowej nakazują wytaczać powództwo przed sąd I instancji, w okręgu którego pozwany ma miejsce zamieszkania, które określa się według przepisów kodeksu cywilnego - najczęściej będzie to miejscowość, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Jeżeli pozwany nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, ogólną właściwość oznacza się według miejsca jego pobytu w Polsce, a gdy nie jest ono znane lub nie leży w Polsce - według ostatniego miejsca zamieszkania pozwanego w Polsce.
Jeżeli pozwanym jest osoba prawną (np. spółka prawa handlowego) lub innym podmiotem nie będącym osobą fizyczną (np. wspólnota mieszkaniowa), powództwo wytacza się według miejsca siedziby danego podmiotu. Najprościej można to uczynić poprzez weryfikację wpisu w KRS.

Zaznaczyć należy odmienność - w przypadku powództwa przeciwko Skarbowi Państwa, powództwo wytacza się według siedziby państwowej jednostki organizacyjnej, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie.

Właściwość miejscowa przemienna oznacza, iż w określonych przypadkach ustawodawca daje wnoszącemu sprawę do sądu możliwość wyboru pomiędzy właściwością ogólną, opisaną powyżej, a właściwością, którą sam powód uzna za korzystniejszą.
Między innymi przypadkami takimi są powództwa o :
• roszczenie majątkowe przeciwko przedsiębiorcy (właściwość według. miejsca, gdzie znajduje się zakład główny lub oddział, jeżeli roszczenie pozostaje z którymś z nich w związku);
• ustalenie istnienia umowy, jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy - właściwość według miejsca wykonania umowy
• roszczenie z czynu niedozwolonego - właściwość według miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę
• roszczenie ze stosunku najmu lub dzierżawy nieruchomości - właściwość według miejsca położenia nieruchomości
• przeciwko zobowiązanemu z weksla lub czeku - właściwość według miejsca płatności;
Najistotniejsze jest jednak prawidłowe ustalenie właściwości miejscowej w pięciu przypadkach, w których ustawodawca zadecydował, iż właściwy jest wyłącznie określony sąd.
Są to sprawy:
• prawa rzeczowe na nieruchomości - o własność, o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, o posiadanie nieruchomości - według miejsca położenia nieruchomości (38); przy służebnościach gruntowych - miejsce położenia nieruchomości obciążonej.
• w sprawach spadkowych - z tytułu dziedziczenia, zachowku, zapisu, polecenia i innych rozporządzeń testamentowych - według ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy (39); w sprawach członkostwa w spółdzielni, spółki lub stowarzyszenia - według siedziby tych podmiotów (40);
• w sprawach ze stosunku małżeństwa - według miejsca, gdzie małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w tym okręgu ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu (41);
• ze stosunku między rodzicami a dziećmi ( przysposabiającym i przysposobionym) - przed sąd zamieszkania powoda (42);
W kolejnych przepisach (art. 43 - 46 k.p.c.) ustawodawca reguluje wypadki szczególne trybu ustalenia właściwości sądu.
Warto tutaj wskazać sytuację, gdy kilka sadów okazuje się właściwymi lub gdy jest więcej niż jeden pozwany i dla każdego z nich, według właściwości ogólnej, właściwy jest inny sąd. Wówczas wybór między sądami należy do powoda;
Natomiast z punktu widzenia praktyki gospodarczej warto wskazać na szczególny przypadek - właściwość umowną. Zgodnie z art. 46 k.p.c. Strony mogą umówić się na piśmie o poddanie sądowi pierwszej instancji, który według ustawy nie jest miejscowo właściwy, sporu już wynikłego lub sporów mogących w przyszłości wyniknąć z oznaczonego stosunku prawnego. Sąd ten będzie wówczas wyłącznie właściwy, jeżeli strony nie postanowiły inaczej. Strony mogą również ograniczyć umową pisemną prawo wyboru powoda pomiędzy kilku sądami właściwymi dla takich sporów. Istotne jest jednak, iż strony nie mogą w ten sposób zmieniać właściwości wyłącznej. Godna zauważenia jest również instytucja zapisu na sąd polubowny, uregulowana w art. 1161 i następnych kpc.
Zmiana właściwości sądu w trakcie postępowania
Na etapie toczącego się postępowania, ustawodawca wprowadził tzw. zasadę perpetuatio fori, czyli trwałości właściwości sądu (art. 15 k.p.c.). Oznacza ona, iż sąd właściwy (i to zarówno sąd właściwy miejscowo, jak i rzeczowo) w chwili wniesienia pozwu pozostaje właściwy aż do ukończenia postępowania, choćby podstawy właściwości zmieniły się w toku sprawy.
Ważne jest tutaj jednak prawidłowe rozumienie chwili wniesienia pozwu. Chwilą tą jest złożenie pozwu w biurze podawczym, nadanie go w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, a w określonych okolicznościach także złożenie w dowództwie jednostki wojskowej, w administracji zakładu karnego lub u kapitana statku. Sąd właściwy w tej chwili pozostaje właściwy, choćby zmieniły się podstawy właściwości.

Zmiana podstaw właściwości może polegać np. na zmianie wartości przedmiotu sporu lub zmianie miejsca zamieszkania lub siedziby pozwanego. Pod uwagę zawsze należy brać możliwość zmiany właściwości sądu, w razie zmiany powództwa (art. 192 par. 3 kpc).

Wspomnieć trzeba j iż niektóre przepisy przewidują specyficzny wybór właściwości sądu, m.in. przepis art. 45 k.p.c. (wybór przez Sąd Najwyższy). Jeśli sąd właściwy nie może rozpoznawać dalej sprawy z powodu przeszkody - sąd nad nim przełożony wyznaczy inny sąd. Ze szczególnym uregulowaniem wiąże się niekiedy także wniesienie pozwu wzajemnego, o czym traktuje art. 204 § 2 k.p.c.

Brak właściwości sądu
Sąd, do którego wpłynął pozew lub wniosek zawsze bada czy został on wniesiony właściwie, w ramach tzw. oceny formalnej.

Zgodnie z art. 200 k.p.c., jeżeli sąd stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę sądowi właściwemu. Sąd, któremu sprawa została przekazana, jest związany postanowieniem o przekazaniu sprawy, choć nie dotyczy to wypadku przekazania sprawy sądowi wyższego rzędu. Ważne przy tym, iż czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy.

Należy także uwzględnić funkcjonujące w przepisach rozróżnienie niewłaściwości sądu na usuwalną i nieusuwalną

Niewłaściwość sądu dającą się usunąć za pomocą umowy stron sąd bierze pod uwagę tylko na zarzut pozwanego, zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Sąd nie bada z urzędu tej niewłaściwości również po wniesieniu pozwu, a przed jego doręczeniem pozwanemu. Skutki tej niewłaściwości będą ponosiły obie strony. Natomiast niewłaściwość sądu nieusuwalną sąd orzekający bierze pod uwagę z urzędu w każdym etapie postępowania.

Mam nadzieję, że rozwiałem wszystkie wątpliwości :P


Wniosek egzekucyjny

Drodzy miłośnicy spraw zawiłych i skomplikowanych ;)

Jako, że ostatnio dane mi było opisać czynności, związane ze złożeniem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, kolejną naturalną czynnością jest przygotowanie wniosku egzekucyjnego.
Życzę miłej lektury i przypominam o klikaniu na reklamy (przecież za coś muszę żyć) :P

Powszechnie w piśmiennictwie uważa się, że sprawy egzekucyjne - w rozumieniu art. 758 k.p.c. – to te, w których chodzi o przymusowe urzeczywistnienie praw i obowiązków. Tym samym do tej kategorii możemy zaliczyć sprawy o przymusowe wykonanie orzeczeń i innych aktów wydanych w sprawach cywilnych, stanowiących tytuły egzekucyjne w myśl przepisów k.p.c.

Sprawami egzekucyjnymi w rozumieniu art. 758 k.p.c. należą do właściwości sądów rejonowych i urzędujących przy tych sądach komorników. Ponadto w literaturze można spotkać się jeszcze z innym pojęciem „inne organy egzekucyjne”, do których zalicza się organy policji, wojska, banki, dlatego że wykonują one niektóre czynności w postępowaniu egzekucyjnym (art. 765, 811, 1086, 889-892 k.p.c.).

Pomimo zapisu art. 758 k.p.c., możemy spotkać się z sytuacją gdy sprawy egzekucyjne będą należały do właściwości Sądów Okręgowych jako sądów pierwszej instancji,, czyli:
a) do wykonania czynności związanych z nadaniem klauzuli wykonalności orzeczeniom, które wydał (art. 781 k.p.c.)
b) w sprawach o stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów zagranicznych i ugód zawartych przed tymi sądami (art. 1151 k.p.c.),
c) do wydania postanowienia o połączeniu postępowań egzekucyjnych prowadzonych co do kilku nieruchomości położonych w okręgach właściwości różnych sądów rejonowych w razie egzekucji z nieruchomości (art. 926 § 1 k.p.c.).

Poza wymienionymi przypadkami Sąd Okręgowy - jako sąd pierwszej instancji - właściwy jest jeszcze do rozpoznania sprawy egzekucyjnej przekazanej mu przez Sąd Rejonowy w związku z powstałym zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości (art. 13 § 2 i art. 18 § 1 k.p.c.). Wymieniony katalog czynności wykonywanych przez sąd okręgowy w pierwszej instancji wypływa - poza nadawaniem klauzuli wykonalności własnym orzeczeniom - z właściwości funkcjonalnej, a nie z pojęcia organu egzekucyjnego, który ma załatwiać „sprawy egzekucyjne”, czyli ogół tych spraw, a nie ich fragmenty. Tym bardziej nie jest też organem egzekucyjnym sąd okręgowy drugiej instancji, który ma obowiązek nadawania klauzuli wykonalności orzeczeniom przez siebie wydanym dopóty, dopóki akta sprawy znajdują się w tym sądzie (art. 781 zd. 2 k.p.c.), albo wyrokom zasądzającym roszczenie na rzecz pracownika (art. 477(6) § 2 k.p.c.).

Funkcjonariuszem publicznym, powołanym do pełnienia czynności egzekucyjnych i innych czynności wskazanych w ustawach jest Komornik (art. 1 i 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji - Dz. U. Nr 133, poz. 882). Traktowany jest on jako organ pomocniczy w stosunku do spraw należących do właściwości sądu.

Gdyby tytuł wykonawczy obejmował kilku współdłużników, komornik, do którego należy przeprowadzenie egzekucji przeciwko jednemu z nich, powołany jest również do przeprowadzenia egzekucji z tego samego tytułu przeciwko każdemu ze współdłużników, jeżeli czynności egzekucyjne mają być dokonane w okręgu tego samego sądu rejonowego. Komornik powołany do przeprowadzenia takiej egzekucji zawiadomi o wszczęciu i ukończeniu jej komornika, któremu sprawa przypadałaby według podziału czynności (§ 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników Dz. U. Nr 10, poz. 52).

Właściwość
Zgodnie z ustawą Komornik działa na obszarze swojego rewiru komorniczego. Pamiętajcie jednak, że formalny jego wybór pozostawiono Wierzycielowi. W ten oto sposób w oparciu o art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornika sądowych i egzekucji (Dz.U. 2011 r. Nr 231 poz. 1376) wierzyciel ma prawo wyboru komornika na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem spraw o egzekucję z nieruchomości oraz spraw w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.


PODSTAWA PRAWNA
• art. 758 i nast. oraz 796 i nast. ustawy Kodeks postępowania cywilnego


WZÓR

Warszawa, dnia …………. r.

Komornik Sądowy
przy Sądzie Rejonowym
w ………………………
ul. ……………………..
…………………………


Wierzyciel: …………………………………

Dłużnik: ……………………………………

Wniosek egzekucyjny

Działając w imieniu wierzyciela, w oparciu o pełnomocnictwo, które dołączam do wniosku, posługując się tytułem wykonawczym opatrzonym klauzulą wykonalności – nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w ……………….., Wydział …………………. z dnia ……………………, sygn. akt. …………., wnoszę o wyegzekwowanie od dłużnika następujących kwot:

1. należność główna ………………….
2. odsetki od należności głównej ……………………
3. zwrot kosztów procesu i klauzuli wykonalności ………………………..
4. koszty egzekucji …………………………….

Wnoszę o przeprowadzenie egzekucji z:
1. wierzytelności i ruchomości znajdujących się w miejscu zamieszkania dłużnika, a w szczególności z rachunków bankowych dłużnika
2. z ruchomości stanowiących własność dłużnika w szczególności samochodu marki …………. o numerze rejestracyjnym ……………………
3. wynagrodzenia za pracę dłużnika z tytułu zatrudnienia w …………………..
4. innego majątku dłużnika ustalonego przez Komornika.

Wyegzekwowaną kwotę proszę przekazać na konto wierzyciela mieszczące się w Banku …………………….. nr rachunku ………………………… z wyłączeniem zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego, które proszę przekazać na konto Kancelarii ……………… mieszczące się w Banku ………………… nr rachunku ………………………………..


………………………………….



Załączniki:
- tytuł wykonawczy (w oryginale)


niedziela, 30 października 2011

Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności

Na specjalną prośbę zajmę się opisaniem zagadnień związanych z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności oraz samym wnioskiem.

PS. jeśli wyjaśnienia te w czymś wam pomogły w ramach wdzięczności naciśnij na dowolną reklamę znajdującą się na tej stronie ;) Z góry dziękuję

A więc zaczynamy ;)

Klauzulę wykonalności nadaje się co do zasady przeciwko lub na rzecz osoby wymienionej w tytule egzekucyjnym. Nadanie klauzuli wykonalności konkretnemu tytułowi egzekucyjnemu pozwala wszcząć i prowadzić egzekucję z całego majątku dłużnika, chyba że klauzula zawiera ograniczenia w tym zakresie. Klauzula wykonalności stwierdza, że tytuł egzekucyjny (którym może być np. prawomocny wyrok) przedstawiony przez wierzyciela nadaje się do wykonania w drodze postępowania egzekucyjnego oraz potwierdza, że prowadzenie egzekucji przeciwko dłużnikowi jest dopuszczalne i nakazuje urzędom i osobom zainteresowanym wykonanie tytułu egzekucyjnego. Każdej ze stron, zarówno wierzycielowi jak i dłużnikowi, niezadowolonej z faktu nadania przeciwko niej klauzuli wykonalności przysługuje zażalenie (opłata 30 zł).

Jeśli sąd w postanowieniu, odmówi nadania klauzuli wykonalności przedstawionemu tytułowi egzekucyjnemu, można wnieść zażalenie w ciągu tygodnia od doręczenia postanowienia odmownego. Z tego tytułu należy wnieść opłatę (art. 19 ust. 3 pkt 2 Ustawy o kosztach) w wysokości 30 zł zgodnie z Uchwałą Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 16 marca 2007 r., sygn. akt III CZP 4/2007, LexPolonica nr 1275462).

Tytułami egzekucyjnymi są m.in.: orzeczenia sądu lub referendarza sądowego (art. 777 kpc) – prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu, ugody zawarte przed sądem, wyroki sądu polubownego, ugody zawarte przed tym sądem, a także przez mediatorem lub geodetą, akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje np. obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub uiszczenia rzeczy oznaczonych co do gatunku – gdy termin zapłaty lub uiszczenia jest w akcie wskazany.

Na co zwrócić uwagę ?
W tytule egzekucyjnym musi być jasno określone, kto jest wierzycielem, a kto dłużnikiem oraz jaka jest treść roszczenia wierzyciela, a zarazem obowiązku świadczenia spoczywającego na dłużniku. Trzeba pamiętać, że sąd może odmówić nadania klauzuli wykonalności, jeśli stwierdzi, że dokument przedstawiony przez wierzyciela nie posiada cech tytułu egzekucyjnego. Wniosek zostanie odrzucony również wtedy, gdy sąd uzna, że na podstawie przedstawionego dokumentu nie może być prowadzona egzekucja.
Postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności łączy się trwale z tytułem egzekucyjnym i taki tytuł opatruje się klauzulą wykonalności. Jeżeli na tytule egzekucyjnym nie można zapisać klauzuli wykonalności z powodu braku miejsca, klauzulę zamieszcza się na karcie trwale połączonej z tytułem egzekucyjnym, z tym że początek tekstu klauzuli powinien być umieszczony na tytule egzekucyjnym.
Jeżeli tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu albo ugoda zawarta przed sądem, sąd nie wydaje oddzielnego postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności, chyba że klauzula ma być nadana na rzecz osoby lub przeciwko osobom, które nie są wymienione w tytule egzekucyjnym jako uprawnione lub zobowiązane, albo tytuł egzekucyjny został wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Meandry pisania wniosku :P

OKREŚLENIE SĄDU. Co do zasady wniosek o nadanie klauzuli wykonalności składa się do sądu I instancji, w którym sprawa się toczy. Gdy sąd wydał np. wyrok w jakiejś sprawie, wystarczy wpisanie tego samego adresu (z wydziałem), który widnieje na doręczonym dokumencie.
OZNACZENIE STRONY. Oznaczając strony trzeba pamiętać, by nie tytułować ich tak jak w pozwie: powód, pozwany. Strona, która składa wniosek jest wierzycielem, a strona przeciwna – dłużnikiem. Wynika to zresztą z treści tytułu egzekucyjnego, któremu ma być nadana klauzula i który powołuje się w treści wniosku.
SYGNATURA AKT. Przygotowując wniosek powinno się wpisać sygnaturę akt, która teraz określa sprawę i służy szybkiemu odszukaniu akt. Sygnatura akt jest podana w tytule egzekucyjnym, np. w wyroku, który posiada wierzyciel.
SFORMUŁOWANIE WNIOSKU. Oprócz nadania klauzuli wykonalności można wnioskować o przyznanie wierzycielowi kosztów klauzuli wykonalności i kosztów wniosku, a także o przesłanie tytułu wykonawczego (np. wyroku opatrzonego klauzulą wykonalności) na adres wierzyciela.
PODPIS. Każde pismo składane do sądu powinno być własnoręcznie podpisane. Nie dotyczy to sytuacji, gdy w imieniu wierzyciela działa pełnomocnik, np. adwokat czy radca prawny. Wówczas to on podpisuje wszelkie dokumenty (poza pełnomocnictwem).
ZAŁĄCZNIKI. Do wniosku trzeba dołączyć określone załączniki. Przede wszystkim trzeba dołączyć oryginał odpisu tytułu wykonawczego (np. orzeczenia), bo to na nim sąd przybije klauzulę wykonalności. Sobie należy zostawić kopię (ksero) tytułu wykonawczego, który został złożony do sądu.

Formalności

Wniosek można złożyć osobiście w biurze podawczym sądu lub też przesłać go pocztą – najlepiej listem poleconym. Ważne, by zachować dla siebie kopię tego wniosku wraz z potwierdzeniem jego złożenia: pieczęcią z sądu lub potwierdzeniem nadania.

Właściwy sąd (781 kpc)
Jak już powyżej pisałem, tytułowi egzekucyjnemu pochodzącemu od sądu, klauzulę wykonalności nadaje sąd pierwszej instancji, w którym sprawa się toczy. Tytułom egzekucyjnym pochodzącym od sądów administracyjnych oraz innym tytułom, klauzulę wykonalności nadaje sąd rejonowy właściwości ogólnej dłużnika, czyli jego miejsca zamieszkania. Jeżeli tej właściwości nie można ustalić, klauzulę nadaje sąd rejonowy, w którego okręgu ma być wszczęta egzekucja, a gdy wierzyciel zamierza wszcząć egzekucję za granicą – sąd rejonowy, w którego okręgu tytuł został sporządzony.

Termin rozpoznania wniosku (781[1] kpc)
Przepisy nakładają na sądy obowiązek niezwłocznego rozpoznawania takich wniosków. Niezwłoczne ich rozpoznanie musi nastąpić nie później niż w ciągu 3 dni od dnia jego złożenia (wpływu do Sądu). Procedura w tym zakresie jest zatem bardzo szybka. Nakazowi zapłaty nadaje klauzulę wykonalności sąd, który go wydał. Wyrokowi sądu polubownego lub ugodzie zawartej przed takim sądem klauzulę wykonalności nadaje sąd, w którym złożone są akta sprawy rozpoznawanej przez sąd polubowny. Właśnie do tych sądów powinno się kierować wniosek o nadanie klauzuli wykonalności.

PODSTAWA PRAWNA
• art. 776 i nast. ustawy Kodeks postępowania cywilnego (Dział II: Tytuły egzekucyjne i klauzule wykonalności)


WZÓR

Warszawa, dnia …………. r.

Sąd Rejonowy
dla Warszawy-Śródmieście
Wydział I Cywilny


Wierzyciel: Adam A., adres w aktach sprawy, reprezentowany przez ……………., (pełnomocnictwo w aktach sprawy)

Dłużnik: Bartosz B., adres w aktach sprawy

Sygn. akt: I C 123/11

Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności


Działając w imieniu wierzyciela, wnoszę o:
1. nadanie klauzuli wykonalności …………. wydanemu przez Sąd Rejonowy …………. w dniu …………. w sprawie IC 123/11,
2. doręczenie mi tytułu wykonawczego, obejmującego odpis wyroku opatrzonego klauzulą wykonalności
3. przyznanie wierzycielowi kosztów klauzuli wykonalności i kosztów wniosku


…………………………

Załączniki:
1. odpis
2. dowód uiszczenia opłaty skarbowej (można też nakleić na wniosek odpowiednią ilość znaków opłaty skarbowej) – 6 zł od strony

Pozdrawiam i powodzenia ;)

Właściwość miejscowa sądów rejonowych, okregowych i apelacyjnych

W poniższym Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości znajdziecie właściwość miejscową wszystkich Sądów Rejonowych, Okręgowych i Apelacyjnych :)

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 16 października 2002 r.
w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz.U.2002.180.1508)



sobota, 29 października 2011

Ukarany za wiersze !!!

Grzywnę w wysokości 5.240 euro (przy obecnym kursie euro, to przeszło 22 tysiące złotych), musi zapłacić sędzia z Teneryfy, jednej z Wysp Kanaryjskich, za niezwykle luźny sposób pisania wyroków sądowych wierszem.

Jak donoszą Hiszpańskie media, skargę na ów Sędziego złożyła jedna ze stron, skazana za niedotrzymanie umowy z pracownikiem. W skardze na Sędziego argumentuje, że Sędziemu nie przystoi wydawanie wyroków w takiej formie !!! ;)

„Drogi panie Trianie, czy serce nie boli przyczyniać się do niedoli sąsiadów w złym ekonomicznym stanie?”.

Sędzia z Teneryfy pisze wierszem wszystkie swoje wyroki. Po raz pierwszy został upomniany z tego powodu 11 lat temu. Jednak nie zmienił formy pisania. Rok temu skargę na sędziego złożyła właścicielka prywatnej szkoły, która przyznała, że nie zrozumiała sędziowskiego orzeczenia, i dodała, że rymowanie decyzji Trybunału godzi w powagę sądownictwa. Niestety dla Sędziego tym razem nie skończyło się na upomnieniu. Sąd zajmujący się skargą nakazał też sędziemu, aby wydawał swoje wyroki zgodnie z zasadami obowiązującymi w resorcie sprawiedliwości.

Ponieważ niejednokrotnie dane mi było czytać uzasadnienia wyroków, z których nic nie wynikało, zastanawiam się czy nie nakazać naszym Sędziom pisania sentencji wierszem :P

Z drugiej strony, gdybym na aplikacji miał za zadanie, napisać uzasadnienie pozwu, wniosku czy skargi wierszem, byłoby to chyba jedno z najcięższych zadań przed jakim by mnie postawiono. Ale dla chcącego nic trudnego

"Przytaczając swoje twierdzenie,
Mam skryte acz wielkie życzenie,
Aby ukarać ów stronę,
Gdyż skradł mi zasłonę ..." :P

Pozdrawiam


piątek, 28 października 2011

Podpadł ci Sędzia lub Sąd !? Powiedz co o nim sądzisz ale wyłącznie na piśmie :)

Zgodnie z uchwałą siedmiorga sędziów Izby Karnej Sądu Najwyższego z 26 października 2011 r. (sygn. akt I KZP 8/2011), Sądy mogą nakładać kary porządkowe tylko wobec osób obecnych podczas i w miejscu czynności sądowych, niezależnie od formy naruszenia przez nich powagi sądu. Natomiast kar tych nie można stosować do naruszeń dokonanych poza rozprawą, w tym na piśmie.

Prawo o ustroju sądów powszechnych stanowi, że w razie naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi lub osobom biorącym udział w sprawie, sąd może ukarać winnego karą porządkową do 10 tys. zł grzywny lub karą pozbawienia wolności do czternastu dni. Sądy mają do tego prawo w ramach tzw. policji sesyjnej.

Na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich SN rozstrzygnął, czy ten zapis ma zastosowanie także wobec ubliżenia w piśmie do sądu. W uzasadnieniu SN można przeczytać, iż w obecnym orzecznictwie SN, sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie prawnym są liczne rozbieżności co do tego problemu. SN zwrócił również uwagę, że sądy nie mogą sięgać po kary porządkowe, jeśli danego czynu dokonano poza rozprawą lub innym posiedzeniem sądu.

Tym samym jeśli ktoś w piśmie do sądu użyje np. "nieobyczajnych słów", to może podlegać odpowiedzialności innej niż w ramach policji sesyjnej - np. na podstawie artykułów kodeksu karnego mówiących o znieważeniu funkcjonariusza publicznego lub poniżaniu konstytucyjnego organu RP (za co grozi kara do 2 lat więzienia) albo też w drodze odpowiedzialności cywilnej.

Tym samym do piór ;)

środa, 26 października 2011

O tempora !!!

ŚWIAT (Niemcy) - Pamiętacie "Alternatywy 4" i scenę z jednego z odcinków, chyba 4 ale mogę się mylić, w której Ewa (jedna z lokatorek) wiesza firanki w oknie !?

"Ewa w swoim mieszkaniu numer dwa spokojnie wiesza zasłony. Anioł puka do drzwi i automatycznie wchodzi powodując przeciąg, który zrzuca Ewę z drabiny: (scenka)

- Ewa -
No? No i co pan narobił? Wchodzi pan jak do siebie, trzaska drzwiami jak do stodoły. Ooo... zasłona mi się podarła.
- Anioł - Przede wszystkim ja tu jestem u siebie. A co do zasłony, to nic nie szkodzi.
- Ewa - Jak to?
- Anioł - Czy pani zauważyła jakie ja zasłony powiesiłem?
- Ewa - No te... zielone.
- Anioł - No właśnie. A pani powiesiła żółte z brązowym. I jak to teraz wygląda? Ohyda.
- Ewa - A co to pana obchodzi jakie ja mam u siebie zasłony?
- Anioł - Ja jestem odpowiedzialny za ten dom i wymagam społecznego podejścia. Ja powiesiłem zielone, pani brązowe. No i jak to teraz wygląda? Jak gówno w lesie. I ja się na to nie zgadzam"

Pomimo tego, że tamte czasy odeszły już w zapomnienie to przypomniała mi się ta scenka z jednego prostego powodu. Mianowicie w Niemczech (to ci po lewej gdyby ktoś miał wątpliwości), Sąd krajowy w Chemnitz musiał znaleźć odpowiedź na pytanie w niezwykle podobnej sprawie: czy piracka flaga w oknie kamienicy działa odstraszająco na potencjalnych nowych lokatorów i sugeruje przechodniom, że w tym domu mieszka hołota !!!. :)
Po dłuższym namyśle, Sędzia uznał, że właściciel nie ma prawa kazać, by flagę usunięto. Zdaniem sędziego od razu widać, że to dziecięca, sympatyczna flaga z uśmiechającą się czaszką i czarną klapką w oczodole.

Żeby móc dojść do takiego wniosku Sąd zarządził wizję lokalną. Zakazaną przez wyrok pierwszej instancji flagę wywieszono ponownie na 20 minut. Teraz może już wisieć ciągle. Wyrok w procesie odwoławczym o piracką flagę w Chemnitz jest prawomocny. Za to sporo uciechy mają także niemieckie media a i pewnie temat ten zostanie poruszony w innych zagranicznych mediach.

Z uśmiechem na twarzy i łezką w oku pozdrawiam sąsiadów z Zachodu ;)
Cyceron (Markan)